b) Zbrodnia i kara: Rodion jako bohater, który popełnia zbrodnię z powodu swojej wrażliwości społecznej, przekonania o własnej wyższości nad innymi ludźmi i trudnej sytuacji finansowej, w jakiej się znajduje; zbrodnia, która nie daje o sobie zapomnieć i stanowi czynnik degradujący bohatera psychicznie. 3. Wnioski:
Fiodor Dostojewski, pisząc Zbrodnię i karę, nie przypuszczał, że stworzy arcydzieło, które przyniesie mu sławę i niemal natychmiast zaliczone zostanie do klasyki literatury światowej. Powieść ta, plasująca się w nurcie dziewiętnastowiecznego realizmu, swoim przesłaniem i ideologią daleko wykracza poza ramy epoki pozytywizmu, stając się w swej wymowie dziełem o charakterze uniwersalnym. Zbrodnia i kara (tytuł oryginalny: Priestuplienije i nakazanije) powstała w latach 1865-1866. Początkowo opublikowana została na łamach czasopisma Russkij Wiestnik (1866). Pierwsza wersja utworu, a właściwie zarys fabuły z 1865 nosił tytuł Pijaniutcy. Pierwsze wydanie książkowe ukazało się w 1866 roku, natomiast pierwszy przekład na język polski pióra Bolesława Londyńskiego w 1887 Grossman, Dostojewski , przeł. Seweryn Pollak, Czytelnik, Warszawa 1968. Urbankowski, Dostojewski – dramat humanizmów , Warszawa 1978. 3. Z. Makowiecki, Słownik postaci literackich , Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2000. 4. Encyklopedia literatury światowej , Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2005. 5. Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny , Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa serwisu:Fiodor Dostojewski - biografia Zbrodnia i kara - streszczenie Zbrodnia i kara - streszczenie szczegółowe Zbrodnia i kara - streszczenie w pigułce Zbrodnia i kara - opracowanie Geneza powieści Miejsce i czas akcji – wizja Petersburga w powieści Przesłanie „Zbrodni i kary” Wątek miłości Soni i Raskolnikowa Wątek filozoficzny w Zbrodni i karze Wątek społeczny w Zbrodni i karze Wątek religijny w Zbrodni i karze Zbrodnia i kara jako powieść psychologiczna Struktura powieści, Zbrodnia i kara jako powieść polifoniczna Uniwersalność przesłania powieści Zbrodnia i kara - plan wydarzeń Szczegółowy plan wydarzeń Ramowy plan wydarzeń Zbrodnia i kara - bohaterowie Raskolnikow - charakterystyka Sonia - charakterystyka Swidrygajłow - charakterystyka Charakterystyka pozostałych bohaterów Zbrodni i kary Zbrodnia i kara - motywy literackie Motyw zbrodni w Zbrodni i karze Znaczenie snów Raskolnikowa - motyw snu w Zbrodni i karze Zbrodnia i kara - pozostałe motywy Motyw miłości w Zbrodni i karze Motyw miasta w Zbrodni i karze Zbrodnia i kara - wybór najważniejszych cytatów
Zbrodnia i kara – drżąca kreatura czy Napoleon. Problem nowej etyki w Zbrodni i karze – Fiodor Dostojewski. Dominika Grabowska 8 marca, 2013 język polski, Młoda Polska No Comments. Ad. 3. Student był wrażliwym człowiekiem i nie potrafił przejść obojętnie obok ludzkiego cierpienia. Dzielił się z biednymi ostatnim groszem.
Zbrodnia katyńska to bez wątpienia jedno z najtragiczniejszych wydarzeń w historii Polski. Wiosną 1940 roku dokonali jej Rosjanie należący do NKWD, którzy strzałem w tył głowy zabili prawie 22 tys. polskich oficerów wojskowych i inteligentów, w tym lekarzy, prawników, naukowców i przedstawicieli innych zawodów stanowiących elitę narodu. Przez 50 lat od momentu dokonania zbrodni świat […] Czytaj więcej Motyw zbrodni i kary wiąże się z ukazaniem postawy bohaterów literackich, którzy łamią ustanowione prawo lub sprzeciwiają się normom społecznym, kulturowym bądź obyczajowym, za co spotkały ich konsekwencje w postaci kary. Przedstawia się go w literaturze na wiele sposobów, z różnych perspektyw i w rozmaitych kontekstach, ponieważ zbrodnia i kara może spotkać zarówno pozytywnego bohatera […] Czytaj więcej Wątek kryminalny to nierozwiązana sprawa detektywistyczna, najczęściej związana ze złamaniem prawa lub moralności przez nieznanego publicznie sprawcę, którego decydują się wytropić ludzi próbujący dojść do prawdy. Motywy kryminalne przeważnie dotyczą takich spraw jak morderstwa, porwania i rabunki, a ich sprawcy są przestępcami zagrażającymi społeczeństwu. Zawiłość i tajemniczość tego typu dochodzeń sprawia, że stały się one […] Czytaj więcej Wiele osób jest zdania, że nie ma zbrodni bez kary. I choć nie zawsze się to sprawdza, jeśli weźmie się pod uwagę karę rozumianą jako wyrok sądowy, to należy pamiętać, że nie jest to jedyny rodzaj kary za niecne czyny. Morderców, złodziei i wszelkiego rodzaju bandytów często spotyka bowiem inna kara, którą można określić jako […] Czytaj więcej Tematem mojej dzisiejszej prezentacji są portrety katów i ich ofiar, dlatego zanim rozpocznę analizę poszczególnych dzieł, chciałabym chwilę pochylić się nad tymi terminami. Mianowicie mianem kata definiuje się osobę, która świadomie i celowo pozbawiła życia innych ludzi. Nieistotne są wobec tego przyczyny i konteksty sytuacyjne, gdyż sam fakt, że doszło do morderstwa, pozwala jego sprawcę […] Czytaj więcej Zbrodnia to czyn okrutny i mający negatywny wydźwięk w naszej kulturze. Nic więc dziwnego, że zabójcy są postrzegani jako osoby złe i wyrządzający krzywdę drugiemu człowiekowi. Podobnie sytuacja wygląda w literaturze, gdzie tego typu postaci również są przedstawiane w krytycznym świetle, choć zdarzają się odstępstwa od tej reguły. Zbrodniarze często różnią się bowiem od siebie, […] Czytaj więcej
„Zbrodnia i kara” to historia upadku i odrodzenia człowieka. Dzięki takiej lekturze, możemy nauczyć się rozróżniać dobro od zła, co w dzisiejszych czasach stałe się coraz trudniejsza sztuką. „Życie podsuwa różne pokusy, ale nawet ten, który upadnie, ma szansę na zmartwychwstanie. Dobro wymaga trudu”
Syberia to część Rosji, położona w północnej części Azji, która w czasach II wojny światowej stała się w świadomości społecznej Polaków, symbolem okrucieństwa i cierpienia. Przejawem tego była znaczna liczba utworów literackich i filmowych, przedstawiających specyfikę tego obszaru geograficznego i tragedię osób tam przesiedlonych, w ramach praktykowanych przez władze rosyjskie deportacji. Ofiarami tej polityki byli głównie więźniowie polityczni z byłego ZSRR, jak również polscy jeńcy z czasów II wojny światowej. Zmuszani do katorżniczej pracy, przebywali w nieludzkich warunkach i poddawani byli okrutnym praktykom ze strony władz obozów. Jednakże nie każdy utwór literacki, którego bohaterowie przebywali na Syberii w ten właśnie sposób ją przedstawiał. W zależności od losów bohaterów, wschodnia część Rosji kojarzyła się z czymś innym. Było to również miejsce, gdzie zdobywali wykształcenie, zarabiali duże pieniądze i znaleźli szczęście. Zbrodnia i kara Głównym bohaterem powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego jest Rodion Romanowicz Raskolinkow. Jest to mężczyzna przekonany o swojej niezwykłości, pełen sprzeczności i wewnętrznych dylematów. Kiedy dopuścił się do zamordowania kobiety w celu wzbogacenia się, był przekonany, iż ma prawo, jako jednostka wybitna i wyjątkowa, decydować o losie innych ludzi. Jako student prawa, żyjący w ubóstwie, postanowił sam wymierzyć sprawiedliwość względem majętnej lichwiarki. Z czasem, po dokonaniu morderstwa, uświadamia sobie, jak okrutnego czynu się dopuścił i wreszcie postanowił sam przyznać się do winy. Jako motyw zabójstwa wskazał złą sytuację materialną, życie w nędzy i brak perspektyw na poprawienie swojego życia i zrobienie kariery. Na stosunkowo łagodny wyrok miało wpływ wiele czynników, między innymi sytuacja finansowa Raskolikowa, jego dotychczasowa niekaralność oraz miłosierdzie względem innych ludzi, jakie okazywał wielokrotnie w czasie studiów. Rodion został skazany na osiem lat katorgi drugiej kategorii i w związku z tym, wysłano go na Syberię. Raskolnikow trafił do syberyjskiego miasta, które było położone nad rzeką Irtysz, gdzie w twierdzo mieściło się więzienie. Mężczyźnie towarzyszyła Sonia, która pragnęła pomóc mu poradzić sobie w tak trudnym momencie życia. Kobieta co miesiąc pisała listy do Petersburga, w których opisywała syberyjski świat, w którym wraz z Rodionem się znalazła. Syberia, w oczach bohaterów „Zbrodni i kary” był wręcz odizolowaniem od rzeczywistości, do której przywykli, mimo iż tam również doskwierał im głód i bieda. Rodion długo nie potrafił się pogodzić z pobytem na Syberii, stał się małomówny, wycofany, nic go nie interesowało, nawet nie chciał wiedzieć, co się dzieje w Petesburgu. Sonia odwiedzała go często, wspierała go, jak tylko potrafiła. Mimo tego, surowe warunki panujące w więzieniu na Syberii, ciężkie roboty, brak odpowiedniego pożywienia i warunków higienicznych, jak również surowy i mroźny klimat, dały o sobie znać. Rodion nie potrafił się dostosować, miał zranioną dumę, chciał zostać prawnikiem, realizować się zawodowo, a trafił do syberyjskiego więzienia, gdzie przez kilka lat zmuszano go do ciężkiej i katorżniczej pracy. Przebywał on w ciasnej i brudnej celi z innymi więźniami. Musi nosić kajdany, spać na pryczy. Mężczyzna zachorował i musiał przebywać w więziennym szpitalu, by wrócić do formy i rozpocząć dalszą pracę. Na Syberii, poza bólem, bezsilnością, zmęczeniem i cierpieniem, mężczyzna doświadczył własnej przemiany. Uświadomił sobie, jak wielką miłością darzy Sonię i że pragnie właśnie z nią spędzić resztę swojego życia. Zaczął studiować Ewangelię, inaczej postrzegać świat, odrodził się jako człowiek, a to wszystko miało miejsce właśnie na Syberii. Była to pewnego rodzaju próba. Trudne warunki życia, cierpienie, poczucie bezsilności i żalu, przeplatające się z katorżniczą pracą mogły prowadzić do załamania psychicznego Rodiona. Jednak obecność zakochanej Soni, jej wsparcie i miłość dały mężczyźnie siły i wówczas uświadomił sobie, jak bardzo ją kocha. Obraz Syberii w „Zbrodni i karze” jest negatywny, kojarzy się z więzieniem, lękiem, bólem i pracą w nieludzkich warunkach. Mimo tego, jest to miejsce, w którym dochodzi do przemiany wewnętrznej głównego bohatera, który odnalazł sens życia i perspektywę nowej, lepszej przyszłości. Inny świat Powieść Gustawa Herlinga-Grudzińskiego „Inny Świat”, podobnie jak „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, ukazuje Syberię, jako miejsce zsyłek w czasie II wojny świtowej. Sam tytuł wskazuje, iż miejsce to i łagry się tam znajdujące nie należą do rzeczywistości, w jakiej wcześniej żyli więźniowie tam osadzeni. Syberyjski świat jest odmienny, niezwykły i tym samym, przerażający. Powieść składa się z dwóch części, a główny bohater występuje pod nazwiskiem samego autora. Zostaje on zesłany i osadzony przez NKWD w sowieckim łagrze. Przebywał on w Grodnie, Witebsku, Leningradzie, Wołogdzie i wreszcie w Jercewie, nad Morzem Białym. Opisywał życie na zesłaniu, warunki, jakie tam panowały i ludzi, których spotykał. Obraz Syberii w utworze jest negatywny, jest to miejsce surowe i wyniszczające dla człowieka. Osadzeni w łagrach więźniowie za wszelką cenę chcieli przetrwać, nawet kosztem innych. Nieludzkie warunki i katorżnicza praca sprawiały, że ludzie nie radzili sobie psychicznie z sytuacją, w jakiej się znajdowali i budziły się w nich wówczas nietypowe i złe zachowania. Permanentny strach, niepewność i bezsilność powodowały, że postępowali według instynktów samozachowawczych, zdarzało się, że zabijali tych niezdolnych do pracy i chorych, zanikały w nich uczucia i ludzkie odruchy. Autor ukazuje, jak system sowieckich obozów, odizolowanie więźniów na dalekich terenach Syberii, prowadzą do niszczenia człowieka i zmuszają do ciągłej walki o godność i życie. Syberia stała się symbolem degradacji i dehumanizacji człowieka, który każdego dnia musiał pracować ponad siły w niesamowitym mrozie. Przy temperaturze nawet -40 stopni Celsjusza więźniowie zmuszani byli do pracy przy wyrębie lasów i budowaniu domów i zakładów pracy. Ciągły mróz, nieustanne opady śniegu miały wyniszczający wpływ na zesłanych, którzy cierpieli na niedożywienie i przemęczenie. Jak wskazuje autor, miejsce, jakim była Syberia, również stanowiło narzędzie terroru. Wystarczyło wysłać tysiące więźniów do pracy na silnym mrozie, lekko odzianych, a ich organizmy po kilku dniach były wyniszczone, bardziej podatne na choroby, które z czasem przynosiły śmierć. Dlatego też, pracujący przy wyrębie lasu szybko umierali, wykończeni ciężka pracą, głodem i syberyjską pogodą. Lalka Zupełnie w inny sposób został przedstawiony literacki obraz Syberii w powieści „Lalka” Bolesława Prusa. Główny bohater powieści – Stanisław Wokulski, czterdziestopięcioletni mężczyzna jest postacią dynamiczną, pełną przeciwieństw i sprzeczności, intrygującą i niezwykle ciekawą. Już od dziecka, Wokulski marzył o zdobyciu wykształcenia, co w jego klasie społecznej było wyjątkowe, a wręcz niemożliwe. W 1863 roku zdecydował się wziąć udział w powstaniu styczniowym, a za czynny udział w walkach partyzanckich, rok później za karę został zesłany na Syberię, do Irkucka nad Bajkałem. Towarzyszyło mu wówczas mu dwóch Żydów – Szuman i Szlangbaum. Wyjazd ten okazał się dla Stanisława przełomem w życiu i wielką szansą. Podjął tam pracę, z czasem poznał wiele nowych ludzi, zdobył uznanie m. in. państwa Czerskich, Czekanowskich, Dybowskich. Nawiązał wiele przyjaźni i zdobył wiedzę. Po powrocie z Syberii, w 1870 roku, wraz z doktorem Szumanem, wstąpił do chrześcijańskiego sklepu. Pobyt na Syberii przez ponad 7 lat dał Wokulskiemu wiele – wrócił do Polski, mając sześćset rubli i chęć do działania. Zdobył tam wykształcenie, oraz jak powiedział Rzeckiemu, stał się uczonym, mógł się pochwalić wieloma podziękowaniami od petersburskich naukowych towarzystw. Pieniądze zarobione na Syberii, po powrocie do ojczyzny przeznaczył na nowe książki. W powieści Bolesława Prusa, obraz Syberii, mimo iż Wokulski zesłany był na nią przymusowo, jest pozytywny. Pobyt na wygnaniu stał się dla młodego mężczyzny nie tylko próbą, ale i szansą na zmianę swojego życia, na poznanie nowych ludzi, zdobycie wykształcenia, którego od zawsze tak bardzo pragnął. Mężczyzna nie marnował ani chwili, wykorzystał nawet karę, jaką była zsyłka na Sybir. Poznawała tam wielu wpływowych i mądrych ludzi, z czasem poruszał się w towarzystwie naukowców i tam też postanowił poświecić się nauce i w nią zaangażować, mimo swojego pochodzenia. W pewnym stopniu, sytuacja Wokulskiego, jego zmiana myślenie i rozpoczęcie innego życia, przypominać może sytuację Rodiona Raskolnikowa. Każdy z nich, mimo trudnej sytuacji, w jakiej się znaleźli, będąc zesłanymi na Syberię, potrafili skorzystać, zmieniając swoje życie i nabierając chęci i sił na nowe, lepsze. Syberia to miejsce budzące wiele emocji. Gustaw Herling-Grudziński oraz Fiodor Dostojewski przedstawili ten region jako miejsce przymusowej zsyłki jeńców i więźniów politycznych, którzy zmuszani do ciężkiej pracy, zazwyczaj tracili życie w nieludzkich warunkach. Surowy klimat Syberii, silne mrozy i śniegi powodowały wyniszczanie ludzkich organizmów, choroby i w efekcie śmierć skazańców. Syberia sama w sobie stanowiła narzędzie śmierci tych ludzi, bezludne miejsca stały się atrakcyjne dla zbudowania na nich łagrów i obozów pracy, ponieważ pewnym było, że nikt stamtąd nie ucieknie, ponieważ ucieczka była wówczas formą samobójstwa. Bolesław Prus ukazał Syberię w zupełnie inny sposób, było to miejsce, do którego Stanisław Wokulski trafił za karę, jednak dzięki swojej inteligencji, zyskał na tym pobycie bardzo wiele. Spotykając mądrych i uczonych ludzi, sam postanowił zadbać o swoje wykształcenie i rozwój naukowy. Na podstawie zaprezentowanych utworów literackich można zauważyć, iż Syberia jest miejscem surowym, jej trudne do przeżycia dla człowieka warunki sprawiają, że może być wykorzystana w złych celach, jednak wszystko to zależy od sytuacji człowieka, w jakiej znajdzie się na tym mroźnym i specyficznym terenie. Bibliografia I Literatura podmiotu: 1) Dostojewski Fiodor, Zbrodnia i kara, Warszawa, PIW, 1987, 2) Herling- Grudziński Gustaw, Inny świat, Warszawa, Literat, 2009, ISBN 9788375272567, 3) Prus Bolesław, Lalka, Kraków, Zielona Sowa, 1998, ISBN 8372200017. II Literatura przedmiotu: 1) Marzec Anna, Co jest w człowieku: interpretacje prozy współczesnej, Łódź, Juka, 1993, rozdz.: Książka o ludzkim cierpieniu (G. Herling-Grudziński: „Inny świat”), ISBN 8390096196, s. 60-75, 2) Osmoła Józef, Lalka Bolesława Prusa, Lublin, Biblios, 2012, ISBN 9788386581207, s. 16-20, 3) Polańczyk Danuta, Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego, Lublin, Biblios, 2012, ISBN 9788386581177, s. 41-47. Ramowy plan wypowiedzi: 1. Teza: Literatura przedstawi różne obrazy Syberii. 2. Kolejność prezentowanych argumentów: a) Wstęp – Syberia w świadomości Polaków, jako miejsce pełne okrucieństwa i wyniszczenia jeńców wojennych w czasie II wojny światowej, jednocześnie będące dla innych szansą na zmianę swojego życia na lepsze. b) Zesłanie na Syberię, jako kara za zamordowanie Lichwiarki młodego rosyjskiego studenta, Rodiona Raskolnikowa. c) Surowe warunki i ciężka praca jako bodźce do wewnętrznej, duchowej przemiany głównego bohatera – na podstawie powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego. d) Silne mrozy i śniegi, katorżnicza praca, brak możliwości ucieczki – jako warunki przebywających w sowieckich łagrach więźniów – jeńców II wojny światowej. e) Odizolowanie od świata zewnętrznego, brak odpowiedniego wyżywienia i nieludzkie traktowanie, jako przyczyna zaburzeń psychicznych więźniów, ciągłej walki o godność i o przeżycie. f) Syberia jako miejsce poznania nowych, wartościowych i uczonych ludzi, zdobycia wykształcenia i pomysłu na zmianę swojego życia – na przykładzie Stanisława Wokulskiego, bohatera powieści „Lalka”. 3. Wnioski: a) Syberia jako miejsce budzące wiele emocji i pełne sprzeczności, ukazane w sposób różnorodny i niejednoznaczny przez twórców literatury. b) Przymusowe zsyłki, łagry dla jeńców wojennych, więzienia dla więźniów politycznych i katorżnicza śmierć – jako negatywna strona rosyjskiej Syberii. c) Kara zesłania na Syberię, jako szansa na zmianę własnego życia, zdobycie wykształcenia i poznanie nowych ludzi i pomysłów na dalszą edukację. d) Sytuacje, w jakich znajdują się bohaterowie poszczególnych utworów literackich, mają decydujące znaczenie dla ukazania obrazu Syberii.
czonym w arkuszu. Wybierz temat i napisz wypracowanie nie krótsze niż dwie strony (około 250 słów). Temat 1. Kobiety upadłe. Analizując i interpretując podane fragmenty Lalki B. Prusa oraz Zbrodni i kary F. Dostojewskiego, scharakteryzuj bohaterki oraz przedstaw stosunek innych ludzi do nich. Wykorzystaj znajomość obu utworów.
Zbrodnia tę samotność pogłębia jeszcze bardziej. Motyw samotności pojawia się między innymi w: "Makbecie" Williama Szekspira, "Hamlecie" Williama Szekspira, "Romantyczności" Adama Mickiewicza, "Glorii victis" Elizy Orzeszkowej, "Nie - boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego.
„Zbrodnia i kara” Opisy wypracowań: Geneza, czas i miejsce akcji utworu. Poniższe wypracowanie zawiera omówienie genezy, czasu i miejsca akcji utworu Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”. Zamysł i wizerunek głównego bohatera powstawał około piętnastu lat. w tekście podano wszystkie najważniejsze informacje, daty i wątki.
Motyw przemiany bohatera w Zbrodnia i kara Dostojewskiego. Z gruntowną przemianą bohatera mamy także do czynienia w przypadku głównego bohatera powieści psychologicznej "Zbrodnia i kara" Fiodora Dostojewskiego. Rodion Romanowicz Raskolnikow był ubogim, choć inteligentnym studentem.
Fiodor Dostojewski, Zbrodnia i kara. 66. Walka człowieka ze swoimi słabościami. Omów zagadnienie na podstawie „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst. 67. Motyw winy i kary. Omów zagadnienie na podstawie Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij
Podobne wypracowania do Fiodor Dostojewski „Zbrodnia i kara” - przemiana wewnętrzna Raskolnikowa jako droga od zbrodni ku zmartwychwstaniu. Henryk Sienkiewicz „Krzyżacy” - Miłość Danusi i Zbyszka - opowiadanie na podstawie „Krzyżaków” William Szekspir „Hamlet” - charakterystyka Klaudiusza
. 9tjtomo0xm.pages.dev/7079tjtomo0xm.pages.dev/2909tjtomo0xm.pages.dev/6609tjtomo0xm.pages.dev/2129tjtomo0xm.pages.dev/6609tjtomo0xm.pages.dev/229tjtomo0xm.pages.dev/9449tjtomo0xm.pages.dev/6899tjtomo0xm.pages.dev/849tjtomo0xm.pages.dev/8009tjtomo0xm.pages.dev/6949tjtomo0xm.pages.dev/8739tjtomo0xm.pages.dev/999tjtomo0xm.pages.dev/2049tjtomo0xm.pages.dev/266
zbrodnia i kara wypracowanie maturalne
