#1 Napisano 26 marzec 2006 - 15:36 Mam 27 lat i jestem zupełnie niesamodzielna i chciałabym to zmienić, ale nie wiem, jak tego dokonać. Może opiszę swoją sytuację. Jestem osobą niepełnosprawną, od urodzenia cierpię na Porażenie mózgowe. Nigdy nie poruszałam się samodzielnie, ale odkąd kilka lat temu wykryto u mnie zwichnięcie obu stawów biodrowych, poruszam się na wózku inwalidzkim. Jest to wózek standardowy - taki, na który mogłam otrzymać refundację. Trzy lata temu przeprowadziliśmy się (mieszkam z rodzicami) do obecnego lokum w wieżowcu, na parterze. Myślałam, ze znacznie ułatwi mi to życie, jednak tak się nie stało. Mimo, że mam wózek inwalidzki, nadal jestem zależna od osób trzecich. Sama nie mogę wyjść z domu. Aby wyjść z klatki schodowej muszę pokonać osiem stopni. Oczywiście nie robię tego na wózku, gdyż nie ma podjazdu (ani możliwości jego zainstalowania, ponieważ schody są bardzo wąskie). Gdyby nawet zrobiono podjazd, byłby zbyt stromy, żebym mogła sama z niego zjechać. Moim wózkiem nie potrafię również poruszać się na zewnątrz. Blok mieszkalny jest tak usytuowany, że aby wyjść poza jego obręb, trzeba pokonać niesamowicie strome góry, a podjechanie pod nie stanowi nie lada problem nawet dla mojej mamy (czyli mojego "kierowcy":) Podróżowanie jest dla mnie bardzo kłopotliwe, gdyż mam światłowstręt, który objawia się tym, że światło migające przez szyby samochodu, czy autobusu powoduje u mnie podobne objawy, jak przy napadach padaczkowych. Chciałabym zmienić wózek na bardziej zwrotny, tzw. sportowy, jednak nie wiem, czy przysługuje mi na taki refundacja - nie uczę się, ani nie pracuję. Chciałabym podjąć pracę, ale nie wiem, gdzie jej szukać. Powinnam zarejestrować się w Urzędzie Pracy, ale przecież nie każdą pracę mogę wykonywać i dopóki nie będę mogła wyść z domu, nie będę mogła podjąć pracy. Bardzo chiałabym coś w swoim życiu zmienić, nauczyć się samodzielności, móc samej wychodzić z domu, wiem, że nie zawsze będzie mi ktoś pomagał. Nie wiem tylko od czego zacząć, do kogo się zwrócić i o co prosić, jakie pisma pisać, po prostu, jak działać. Bardzo proszę o jakąś poradę, gdyż czuję się bezsilna. A przecież nie jestem jedyną osobą niepełnosprawną na swiecie - jak Wy sobie radzicie? 0 Do góry #2 __ANIOLEK__ __ANIOLEK__ Orator Super Moderator 6083 postów Skąd:home Napisano 26 marzec 2006 - 16:56 Witam! Rzeczywiście cała ta sytuacja nie jest łatwa..., ale życie już nie raz nam pokazało, że "do odważnych świat należy", dlatego zawsze trzeba podejmować walkę. Najważniejsze, że Ty sama Słoneczko masz tego świadomość. Niewątpliwie bariery architektoniczne to nielada wyzwanie...Myślę, że potrzebujesz napewno zmiany wózka bo ten, którym się obecnie poruszasz z tego, co napisałaś wynika, że zupełnie nie spełnia Twoich oczekiwań i nie jest kompletnie przystosowany do Twoich potrzeb..., a to z kolei pociąga za sobą, coraz to nowe problemy, i tak koło się zamyka....(E) Czy przysługuję Ci jakaś refundacja? Warto zapytać się w PCPR bądź PFRON..., nic nie tracisz, a możesz wiele zyskać. Mam wielką nadzieję, że uda Ci się zmienić swoje życie na lepsze... Trzymam kciuki...Powodzenia :!: Pozdrawiam serdecznie :-D Przydatna strona - 0 "Stań twarzą zwróconą do słońca, a cień pozostanie za tobą". /Teresa Lipowska/ Do góry #3 słoneczko Napisano 26 marzec 2006 - 18:04 0 Do góry #4 Agie*** Napisano 26 marzec 2006 - 18:36 Słoneczko! Wydaje mi się, że jestem w podobnej sytuacji do twojej. Mam prawie 25 lat, mieszkam w starym budownictwie. W czasie roku akademickiego jest w sumie ok, ale gdy przychodzą wakacje(zwykle 3- 3,5 miesiąca) zaczyna się mój mały "koszmar". Nie poruszam się samodzielnie więc siedzę w domu i strasznie się nudzę... Bardzo chciałabym spędzać ten czas aktywnie(tak jak pozostałe 8 m-cy roku). Stres wszelkich egzaminów jest niczym w porównaniu z wakacyjnym stresem Za 2 lata skończę studia i boję się, że będę siedzieć w domu. Podobnie jak ty bardzo często czuję się bezsilna...(ten post jest odpowiedzią również na Twój post pt "chylę czoła) Życzę wiele wytrwałości w walce o usamodzielnienie. Pozdrawiam serdecznie Agata-Agie 0 Mam na imię Agata Do góry #5 słoneczko Napisano 26 marzec 2006 - 18:56 To u mnie jest trochę odwrotnie - przez 8 miesięcy siedzę w domu, a na wakacje wyjeżdżam na dwa miesiące. Wprawdzie w wakacje nic nie robię, ale korzystam ze słońca i świeżego powietrza, czyli tego, czego brakuje mi w pozostałe mieiące w roku. Nie studiuję - wtedy, kiedy byłam świezo po ogólniaku lub po kursach, wydawało się to niemożliwe, bo nie miałam wózka, a nigdy nie poruszałam się samodzielnie, po kilku krokach "padałam z nóg". Teraz chciałabym pracować, lub w jakkolwiek sposób miec kontakt z ludźmi, nie tylko wirtualnie - chociaż to też jest przyjemne Wyrabiam ręcznie biżuterie, konkretnie srebrne kolczyki, ale to raczej hobby, (finansowo więcej strat niż zarobku - bo próbuję sprzedawać, ale kiepsko "przędę Lepsze takie zajęcie, niż żadne, a naprawde to polubiłam. A teraz znikam na Taniec z Gwiazdami ))) Do "usłyszenia". 0 Do góry #6 Anawa Napisano 27 marzec 2006 - 10:24 Cześć Słoneczko :-D Myślałaś może o pracy przez internet co prawda nie zapewnia ona bezpośredniego kontaktu z ludzmi, czego jak się domyślam brakuje ci najbardziej,ale zawsze to jakieś 0 Dobro czyń najlepiej natychmiast, gdyż możesz potem się rozmyślić. Zła najlepiej nie czyń natychmiast, bo możesz się potem rozmyślić. Do góry #7 słoneczko Napisano 27 marzec 2006 - 12:57 Myślałam o tym, ale nie bardzo wiem, jaka to mogłaby być praca. Nie jestem webmasterem, a tylko to przychodzi mi do głowy Szukałam nawet pracy poza internetem. Kiedys był taki program "Niepełnosprawni w służbie państwa", miał on stworzyć miejsca pracy w policji (praca biurowa, czyli cos dla mnie). Złożyłam podanie, ale odrzucili, a potem okazało się, że był to program dla niepełnosprawnych-sprawnych, tzn. dla osób poruszających się samodzielnie, bo policja "nie ma pieniędzy na budowanie podjazdów". Byłam też na jednej rozmowie kwalifikacyjnej (co to był za stres!!!), ale okazało się, że miałabym być doradcą ubezpieczeniowym i na dodatek dojeżdżać do Wrzeszcza (jestem wprawdzie z Trójmiasta, ale z Gdyni). A takie dojazdy byłyby technicznie niewykonalne (kolejką) i zupełnie nieopłacalne. Poza tym, ja nie umiem naciągać ludzi Do tego się zupełnie nie nadaję, trzeba mieć siłę przebicia i być bezczelnym. No i w jakimś określonym czasie miałabym naciągnąć określoną liczbę osób. Muszę szukać czegoś dla siebie, najlepiej pracy w domu, chociaż wciąż miałabym ograniczony kontakt z ludźmi Ale przynajmniej miałabym poczucie, że robię coś ważnego, nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Moją największą chyba zmorą jest przerost ambicji (oczywiście w stosunku do możliwości). Pa pa, dziękuję za odpowiedź 0 Do góry #8 Paulla Napisano 25 czerwiec 2006 - 15:05 Witam! Ja także mam MPD, ale muszę przyznać, że nigdy nie odczułam tego, iż żyję inaczej niż osoby sprawne. Zaznaczam, iż poruszam się na standardowym wózku inwalidzkim, a mieszkam w takiej kamienicy, że czasem osoba zdrowa ma kłopot, aby z niej wyjść nie łamiąc sobie nóg. A jak się usamodzielnić? Otóż...Po pierwsze nie wmawiać sobie, jaki to ja jestem niepełnosprawny, biedny, chory i nieszczęśliwy i ilu to rzeczy nie mogę robić; po drugie miej więcej wiary w siebie, nie wstydź się prosić o pomoc, gdy jej potrzebujesz, nie zamykaj się w domu; wyjdź do ludzi (zwłaszcza tych ludzi, którzy są zdrowi to dodaje pewności siebie) i przede wszystkim miej swój cel w życiu i nie zwracaj uwagi na to co mówią inni. Wiem co piszę, gdyż od zawsze jestem ON, ale żyję normalnie; wyjeżdzam na wakacje oczywiście bez rodziców ze znajomymi, uczę się w normalnej, nieprzystosowanej dla ON szkole (koleżanki przychodzą po mnie na zajęcia); wychodzę ze znajomymi do kina, teatru, a dyskoteki też nie są mi obce (choć nie często na nich bywam) A w niedalekiej przyszłości zamierzam zrobić sobie prawo jazdy; natomiast parę dni temu dostałam skuter, który pozwoli mi się poruszać już bez żadnego problemu. Pozdrawiam 0 "Wszystkie niejasne pojęcia muszą upaść nim uczeń może nazwać siebie mistrzem..." Bruce Lee"Trzeba mieć niemało odwagi, aby się ukazać takim jakim się jest naprawdę." Søren Aabye Kierkegaard Do góry #9 loczek Napisano 24 lipiec 2006 - 13:16 0 Wczoraj jest historią Jutro jest zagadką. Dziś jest darem Do góry