Jeszcze na początku XX wieku do Bazyliki św. Piotra dochodziło się wąskimi uliczkami, zabudowanymi starymi domami, gdzie w oknach zwykle wisiało suszące się na słońcu pranie. W wędrówce pielgrzymom i turystom towarzyszyły odgłosy. Szmer fontann. Śmiechy i krzyki dzieci. Uliczny gwar. A w nocy – lekko rozświetlonej latarenkami, zawieszonymi na drewnianych palach – miauczenie wszechobecnych kotów. Musiało być coś niezwykłego w tym poszukiwaniu, w tym oczekiwaniu, aby wyjść wreszcie z ostatniego zaułka i zobaczyć cud.... Dziś do San Pietro prowadzi Via Della Conciliazione – wielka, zimna ulica – monstrum architektoniczne, choć niektórym się podoba. Jej budowę rozpoczął Benito Mussolini po podpisaniu traktatów laterańskich. To symbol pojednania Republiki Włoskiej ze Stolicą Apostolską i puszczenia w niepamięć upadku Państwa Kościelnego w 1870 roku. Ulicę zaprojektowali architekci Marcello Piacentini i Attilio Spaccarelli. Została jednak otworzona dopiero w 1950 z okazji inauguracji Roku Świętego. Symbolizuje drogę pojednania z Bogiem, jaką pielgrzym musi przebyć, zanim wstąpi do Jego domu, nim przestąpi próg najważniejszej świątyni katolicyzmu. Ulica prowadzi w otwarte ramiona kolumnady otaczającej owalny plac i zbudowanej przez Berniniego w latach 1656–67, w okresie pontyfikatu Aleksandra VII. Została skomponowana z 284 kolumn w porządku doryckim i 88 pilastrów granitowych, tworzących trzy szerokie galerie, na których ustawiono posągi świętych i papieży. Posągi przyjęły dość śmieszne pozy, ale nikt na nie nie patrzy, a ponieważ są dobrze ustawione, pełnią swoją funkcję ozdobną – pisał Stendhal w 1829 roku. W ten sposób nie tylko wyrażono mistyczny koncept ramion obejmujących cały chrześcijański świat, ale i rozwiązano problem procesji papieskich odbywających się na wolnym powietrzu. Kolumnada Berniniego jest po prostu genialna – to perfekcja sztuki. W centralnym punkcie placu znajduje się obelisk z czerwonego granitu, ustawiony z rozkazu papieża Sykstusa V już w 1586 roku. Obelisk mierzy 25 metrów wysokości. To ten sam obelisk, który został sprowadzony do Rzymu w 40 roku przez Kaligulę i zdobił cyrk Nerona na Vaticanum. Nie wiadomo, czy imperator kazał go wyciosać dla siebie w Egipcie, czy raczej – co jest bardziej prawdopodobne – zabrał z którejś ze świątyń. Stendhal twierdzi, że pochodził z prastarego miasta Heliopolis, nazywanego Kołyską Bogów, gdyż to tutaj, zgodnie z wierzeniami, na początku świata istniał nieruchomy ocean Nun – z niego wyłonił się bóg-stworzyciel Atum-Re, który zrodził pierwszych bogów. Był on drugim co do wysokości obeliskiem Romy – zaraz po obelisku laterańskim – ale na pewno najbardziej znaczącym. Przywieziono go statkiem specjalnie skonstruowanym w tym celu. Zaszczytu przeniesienia słupa granitowego z pierwotnego miejsca pobytu na plac dostąpił Domenico Fontana – bardzo zdolny szwajcarski architekt i inżynier. Choć Fontana pozostawił po sobie wiele interesujących dzieł (między innymi Bazylikę św. Jana na Lateranie) – jego imię rozsławiło właśnie przeniesienie obelisku. Manewr transportu był tak trudny, że wymagał czterech miesięcy, stu pięćdziesięciu koni i sześciuset ludzi. Fontana wykonywał go pod groźbą ścięcia głowy. W pobliżu czekał więc na niego powóz gotowy do ucieczki, w przypadku gdyby granitowy blok się rozbił, ukruszył lub pękł. Całą historię opisał później w swojej ilustrowanej księdze wydanej w 1590 roku. Della transportatione dell’obelisco Vaticano e delle fabriche di Sisto V. Do przemieszczenia granitowego słupa architekt użył tych samych an- tycznych systemów, które stosowali już Egipcjanie i Rzymianie, wznosząc monumentalne budowle. Na szczycie obelisku została umieszczona relikwia Świętego Krzyża (fragment drzewa Męki Pańskiej przywieziony z Ziemi Świętej przez cesarzową Helenę, matkę Konstantyna). Dawniej znajdowała się tam urna – kula z brązu – w której spoczywały prochy Juliusza Cezara. U podnóża cokołu rozpościera się róża wiatrów. Za każdym razem, kiedy patrzę na obelisk zdobiący plac św. Piotra, myślę o tym, co widział ten granitowy słup, czego był świadkiem i jak wiele mógłby opowiedzieć... Idąc do bazyliki, zawsze się pod nim zatrzymuję, patrzę, jak ludzie obojętnie go mijają... Dla mnie to jeden z najcenniejszych zabytków ludzkiej cywilizacji. Symetrycznie względem obelisku, po obu jego stronach, znajdują się dwie fontanny, które nie są bliźniacze, choć takimi się wydają. Dwie błyszczące piramidy białej piany – jak je nazwał Stendhal. Wcześniej fontanna była tylko jedna i zupełnie inna, ale i plac nie był ten sam co dziś... Pierwszą fontannę ustawił Innocenty VIII w 1490 roku (a więc jeszcze przed przeniesieniem na plac antycznego granitowego słupa), sytuując ją po prawej stronie, gdzie stała sobie spokojnie przez ponad sto lat. Przebudowy placu św. Piotra pod ką- tem „hydraulicznym” dokonał Carlo Maderno zrozkazu papieża „fontannisty” – Pawła V. W swoim projekcie utrzymał pierwotną linię fontanny, ale wyposażył ją w pewną innowację, która była też nowością w architekturze Rzymu – górną misę umieścił odwrotnie, tworząc zwieńczenie w rodzaju kapelusza. Fontanna Maderny nie jest zwyczajną fontanną, jak mogłoby się wydawać. Na pierwszy rzut oka nie robi specjalnego wrażenia, w porównaniu do innych wspaniałych i bardziej wystawnych urządzeń wodnych, które na każdym kroku zdobią Rzym. Jej niezwykłość polega jednak na tym, że strumień wody wznosi się na wysokość ośmiu metrów, a urządzenie przelewa jednorazowo aż trzysta hektolitrów wody. I jest drugą co do ilości przelewanej wody – po Fontannie di Trevi – fontanną w Rzymie. Arcydzieło wielkiego architekta stało samotnie przez pięćdziesiąt pięć lat, aż do czasów papieża Aleksandra VII Chigi, który obarczył Berniniego zaszczytem skonstruowania drugiej, pozornie bliźniaczej fontanny. Trzysta hektolitrów – to niemało. Pierwszy akwen, Acqua Paola, z którego czerpano wodę zasilającą instalacje hydrauliczne Placu św. Piotra, nie wystarczał na wprawienie w ruch dwóch fontann, tak aby obie tryskały na pożądaną wysokość. Brak wody spowodował, że dzieło Berniniego oddano do użytku dopiero w 1617 roku. Brak względny, ponieważ od samego początku istniał dostawca wody dla drugiej fontanny, i to nie byle jaki – książę rzymski Flavio Orsini. Proponował tysiąc hektolitrów ze swojego jeziora Bracciano. Niestety woda ta nie nadawała się do picia. Propozycję odrzucili Aleksander VII i Klemens X, ale przyjął ją w końcu Innocenty XI, nie bacząc na zdrowie Rzymian. I tak książę Orsini uczynił wodę niezdatną do picia wodą pitną, dzięki czemu fontanna Berniniego trysnęła na wysokość ośmiu metrów, tak jak fontanna Maderny. Teraz obie wylewają z siebie wodę na kształt wachlarzy, a ich cichy i monotonny szum rozchodzi się echem wśród kolumnady... Agnieszka Zakrzewicz Dominik Fontana "Della transportatione dell'obelisco Vaticano e delle fabriche di Sisto V", 1590 r.Obelisk był świadkiem męczeńskiej śmierci św. Piotra i innych chrześcijan. W 1586 papież Sykstus V polecił przenieść go na obecne miejsce architektowi Domenico Fontanie. Na placu symetryczne ustawiono dwie fontanny. Jedna z nich (ustawiona po prawej stronie placu) jest dziełem Berniniego a druga jest tej wierną kopią.
Plac Świętego Piotra Widok z dachu bazyliki św. Piotra Państwo Watykan Miejscowość Watykan Położenie na mapie Watykanu Położenie na mapie Włoch Położenie na mapie Lacjum Położenie na mapie Rzymu 41°54′08,0″N 12°27′23,0″E/41,902222 12,456389 Multimedia w Wikimedia Commons Plac przed przebudową, ok. 1600 Plac świętego Piotra (wł. Piazza San Pietro) – plac znajdujący się przed bazyliką św. Piotra w Watykanie, należący do osi łączącej bazylikę i Via della Conciliazione. Został zaprojektowany w 1656 przez Berniniego jako prostopadły owal, który od strony zachodniej za pośrednictwem części w kształcie trapezu otwiera się na fasadę bazyliki, od strony wschodniej wychodzi na przebitą w latach 30. XX w. Via della Conciliazione. Kolumnada Berniniego[edytuj | edytuj kod] Otacza go portyk Berniniego zbudowany w latach 1656-1667. Olbrzymia, czterorzędowa kolumnada w porządku toskańskim, zwieńczona jest attyką, na której ustawiono posągi 140 świętych. Wśród nich, po lewej stronie, na wysokości fontanny, można znaleźć pomnik św. Jacka Odrowąża, dominikanina. Symbolika kolumnady ma związek z kontrreformacją i można się w niej dopatrywać wyciągniętych rąk Kościoła, pragnących ogarnąć wszystkich. Obelisk[edytuj | edytuj kod] Centralne miejsce placu zajmuje jeden z trzynastu egipskich obelisków w Rzymie. Pierwotnie zdobił cyrk Nerona, gdzie został ustawiony na cześć Juliusza Cezara (dlatego nazywano go potocznie „Julia”)[1]. Wedle tradycji był świadkiem męczeńskiej śmierci św. Piotra i innych chrześcijan. Obelisk pochodzi z XIII w. w latach 37-41 sprowadzono go do Rzymu z polecenia cesarza Kaliguli. Sam obelisk w takiej postaci, jak go przywieziono z Egiptu, ważył 487 ton i miał 25,5 m wysokości. W tym celu zbudowano specjalny, jednomasztowy statek o ładowności 2,5 tys. ton, uznany wówczas za cud techniki. Maszt statku był tak gruby, że czterech ludzi ledwo mogło go objąć. Ładunek umieszczono na pokładzie, zaś by zapewnić statkowi stabilność pod pokład, w charakterze balastu, załadowano 60 tys. korców soczewicy. Przy ustawianiu obelisku w cyrku Nerona pracowało 20 tys. ludzi[1]. „Julia” była jedynym obeliskiem, który nie został zburzony po zdobyciu Rzymu przez Wizygotów w 410 r. W 1586 papież Sykstus V polecił przenieść go na obecne miejsce architektowi Domenico Fontanie[2]. Obelisk opatrzono wtedy inskrypcjami w języku łacińskim: od strony wschodniej: ECCE CRUX DOMINI/FVGITE PARTES ADVERSAE/VICIT LEO DE TRIBV JUDA – Oto krzyż Pana, uciekajcie nieprzyjaciele, zwyciężył lew z plemienia Judy od strony zachodniej: SANTISSIME CRVCI/SIXTUS V PONT MAX/CONSECRAVIT E PRIORE SEDE/ANNVLSVM/ET CAESS AVG TIB/I L ABLATUM/MDLXXXVI – Sykstus V papież, poświęcił Najświętszemu Krzyżowi ten kamień wyrwany ze swojego pierwotnego miejsca posadowienia za panowania cesarzy Augusta i Tyberiusza oraz przeniesiony w roku 1586 drugi napis u dołu: CHRISTVS VINCIT/CHRISTVS REGNAT/CHRISTVS IMPERAT/CHRISTUS AB OMNI MALO PLEBEM SVAM DEFENDAT – Chrystus zwycięża, Chrystus króluje, Chrystus panuje, Chrystus broni lud swój od wszelkiego zła od strony południowej na bazie: SIXTVS V PONT MAX/OBELISCVM VATICANVM/DIS GENTIVM/IMPIO CVLTV DICATVM/AB APOSTOLORVM LIMINA/OPEROSO LABORE/TRANSTVLIT/AN MCLXXXVI PONT II – Sykstus V papież, obelisk watykański pierwotnie poświęcony niegodnemu kultowi bogów pogańskich, przeniósł do grobów apostołów ogromnym nakładem pracy w roku 1586, drugim swojego pontyfikatu od strony północnej na bazie: SIXTUS V PONT MAX/CRVCI INVICTAE/OBELISCVM VATICANVM/AB IMPVRA SVPERSTITONIS/EXPIATUM IVSTIVS/ET FELICIVS CONSECRAVIT/AN MDLXXXVI PONT II – Sykstus V papież, poświęcił godniej i szczęśliwiej Niezwyciężonemu Krzyżowi obelisk watykański oczyszczony z bezbożnych zabobonów w roku 1586, drugim swego pontyfikatu. Wraz z podstawą i krzyżem obelisk mierzy obecnie 39,81 m wysokości. Bernini przy projektowaniu placu wykorzystał go jako punkt wskazujący środek owalu. W roku 1675 zaprojektował otaczającą go fontannę. Fontanny[edytuj | edytuj kod] Na placu symetryczne ustawiono jeszcze dwie fontanny. Jedna z nich, znajdująca się po prawej stronie placu, jest dziełem Maderny, a druga jest jej wierną kopią (dzieło Fontany). Po lewej stronie, pomiędzy bazyliką a kolumnadą znajduje się Spiżowa Brama strzeżona przez Gwardię Szwajcarską. W głębi widoczne są Schody Królewskie – Scala Regia – dzieło Berniniego. Wizerunek Matki Bożej[edytuj | edytuj kod] Osobny artykuł: Mater Ecclesiae. W 1980 podczas spotkania UNIV jeden student spytał Jana Pawła II, czemu na placu brakuje wizerunku Matki Bożej. Papież zgodził się na jego wykonanie. Projekt przedstawili członkowie Opus Dei, wykonał go hiszpański architekt Javier Cotello. 8 grudnia 1981 roku Jan Paweł II poświęcił obraz[3]. Wizerunek znajduje się po prawej stronie od bazyliki św. Piotra. Ważne wydarzenia[edytuj | edytuj kod] Plac był świadkiem wielu uroczystości roku kościelnego, beatyfikacji i kanonizacji, co środę odbywają się audiencje generalne. Na tym placu 13 maja 1981 papież Jan Paweł II został postrzelony przez zamachowca. Największe zgromadzenia na placu: pogrzeb Jana Pawła II – ok. 300 tys. wiernych[4] (pierwsze sektory zajmowały orszaki przedstawicieli rządów państw z całego świata; poza placem zgromadziło się ponad 4 000 000 pielgrzymów, głównie z Polski)[potrzebny przypis]. kanonizacja św. Josemarii Escrivy – ok. 500 tys. wiernych kanonizacja o. Pio – ok. 300 tys. wiernych beatyfikacja Jana Pawła II – ok. 1,5 mln wiernych ogłoszenie wyboru Jorge Mario Bergoglio na papieża – ok. 250 tys. wiernych kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawła II – ok. 800 tys. wiernych. Panorama placu św. Piotra Zobacz też[edytuj | edytuj kod] Plac św. Marka w Wenecji Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ a b Feldhaus Franz Maria: Maszyny w dziejach ludzkości od czasów najdawniejszych do Odrodzenia, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1958, s. 136. ↑ Władysław Węglarz SDS: Bazylika Świętego Piotra. Przewodnik Szczegółowy. Kraków: Wydawnictwo Salwatoriańskie, 1994, s. 36. ISBN 83-902178-1-3. ↑ Jan Paweł II i Opus Dei: Rozmowa z Biskupem Javierem Echevarríą (cz. 2/3) – Opus Dei, [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-21]. ↑ 2005-04-08: Pogrzeb papieża Jana Pawła II – Wikinews, wolne źródło informacji, [dostęp 2017-11-26].Świętego Piotra uważa się za założyciela Kościoła w Antiochii. Ta sama tradycja głosi, że to w Knisset Mar Semaan Kefa (Grocie św. Piotra) Piotr odprawiał Eucharystię dla wspólnoty. Ta mała jaskinia mogła być pierwszym miejscem kultu starożytnego Kościoła Antiochii. Co pszczoły, jaszczurki i ciężarne kobiety robią
Majestatyczna Kolumnada Berniniego na placu Bazyliki św. Piotra w sercu Rzymu – Zdjęcia stockoweMajestatyczna Kolumnada Berniniego na placu Bazyliki św. Piotra w sercu Rzymu - Zbiór zdjęć royalty-free (Kolumnada)Vatican, July 03 -- A detailed and perspective view of Bernini's Colonnade with its monumental statues at the top in the square of St. Peter's Basilica, in the historic center of Rome. The majestic colonnade by Gian Lorenzo Bernini, built starting from 1655 under the pontificate of Alexander VII, is made up of 284 Doric-style columns, each 16 meters high, aligned in four rows arranged in a radius. Above each row of columns are 140 monumental statues depicting saints, popes and martyrs of Christianity. St. Peter's Basilica, built between 1506 and 1626 in Renaissance and Baroque style, is the center of the Catholic religion and one of the most visited places in the world for its immense artistic and architectural heritage, with works of art by Michelangelo, Raphael, Gian Lorenzo Bernini, Pietro da Cortona and other famous artists. In 1980 the historic center of Rome was declared a World Heritage Site by Unesco. Image in high definition wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektówTen obraz służy tylko do użytku redakcyjnego?Zdjęcia „Wyłącznie do zastosowań redakcyjnych” nie mają zgody modela ani właściciela na publikację, co oznacza, że nie można wykorzystać ich do celów komercyjnych, reklamowych ani promocyjnych. Tego typu zawartość jest przeznaczona do użytku w związku z wydarzeniami wartymi opublikowania lub wydarzeniami ogólnego zainteresowania (na przykład na blogu, w podręczniku, gazecie lub artykule w czasopiśmie).$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:6000 x 4000 piks. (50,80 x 33,87 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1340525437Data umieszczenia:15 września 2021Słowa kluczoweKolumnada Obrazy,Plac Świętego Piotra Obrazy,Statua Obrazy,Architektura Obrazy,Arkada Obrazy,Badanie Obrazy,Bazylika Obrazy,Bazylika św. Piotra na Watykanie Obrazy,Bez ludzi Obrazy,Bezchmurne niebo Obrazy,Budynek z zewnątrz Obrazy,Chrześcijaństwo Obrazy,Deseń marmurkowy Obrazy,Duchowość Obrazy,Fasada Obrazy,Format HD Obrazy,Fotografika Obrazy,Gra w kulki Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.
fot. domena publiczna – strzały na Placu Świętego Piotra oddał do papieża Turek Mehmet Ali Agca. To, kto stał za zamachem, pozostaje jedną z największych zagadek historii XX wieku. Są domysły i niepotwierdzone hipotezy. 13 maja 1981w święto Matki Bożej Fatimskiej przed godziną 17 papież wjechał papamobile na zatłoczony Placu św.kolumnada na placu św piotra
