Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpobudliwe? Lek. Tomasz Budlewski. A jakie sa dolegliwości? Być moze najbardziej odpowiednim lekarzem bedzie reumatolog dziecięcy.n. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Podwyższona kinaza kreatynowa u rocznego dziecka – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski.
Cukrzyca typu 1 to obecnie najczęściej diagnozowana choroba przewlekła u dzieci. Objawia się ona bardzo wzmożonym pragnieniem, częstym oddawaniem moczu, utratą masy ciała mimo dużego apetytu. Objawy te świadczą o niedoborze insuliny w organizmie. Leczenie cukrzycy typu 1, tak u dzieci, jak i u dorosłych, polega na regularnym podawaniu insuliny oraz monitorowaniu poziomu cukru we krwi. Istotą cukrzycy typu 1 jest brak lub znaczny niedobór insuliny, czyli hormonu odpowiedzialnego za gospodarkę węglowodanową organizmu. Przy braku insuliny organizm nie jest w stanie przyswajać energii, czyli glukozy z węglowodanów. Węglowodany są trawione do cukrów prostych, ale nie są następnie dystrybuowane do komórek i tkanek. Glukoza pochodząca ze strawienia węglowodanów pozostaje we krwi. To dlatego, cukrzycę diagnozuje się na podstawie podwyższonego stężenia cukru we krwi (hiperglikemii).Insulina to hormon niezbędny do życia i prawidłowego funkcjonowania – u osób z cukrzycą typu 1 musi on być podawany w zastrzykach, bądź za pomocą pompy insulinowej. Jest to jedyna możliwa forma cukrzycy typu 1 u dzieci Do najbardziej typowych objawów nierozpoznanej jeszcze cukrzycy typu 1 zalicza się: Wzmożone pragnienie Nadmierne wydalanie moczu Jedno wynika niejako z drugiego, przy czym „wzmożone pragnienie” oznacza w tym przypadku potrzebę picia w ciągu dnia i w nocy bardzo dużych ilości płynów każdej jednej doby. Pragnienie jest praktycznie nieustające, nie sposób go ugasić, co bardzo utrudnia normalne funkcjonowania. Wzmożone oddawanie moczu to z jednej strony efekt picia dużych ilości płynów, ale także reakcja obronna organizmu, który stara się w ten sposób wypłukać nadmiar glukozy. Na co rodzice powinni zwracać uwagę? Picie w nocy Częste wstawanie do toalety Nocne moczenie u dzieci starszych W najmłodszych – przeciekające pieluchy Mniej charakterystyczne objawy cukrzycy typu 1: Zakwasy, które dziecko najczęściej komunikuje jako ból nóg Zmęczenie, apatia (wywołane zarówno przerywanym snem, jak i hiperglikemią) Drzemki w ciągu dnia Sucha skóra Zajady w kącikach ust Objawy cukrzycy typu 1 są nasilone i bardzo uciążliwe. Z tego powodu od momentu pojawiania się pierwszych symptomów choroby do wizyty u lekarza i wykonania odpowiednich badań nie mija zwykle dużo czasu. Z nasilonymi objawami nieleczonej cukrzycy typu 1 pacjent jest w stanie funkcjonować do kilku tygodni. W tym czasie jego stan sukcesywnie się pogarsza, jeśli nie zgłosi się do lekarza może zapaść w śpiączkę cukrzycową, spowodowaną bardzo wysokim stężeniem glukozy we objawy cukrzycy typu 1 są efektem przecukrzenia, hiperglikemii. Ustępują w momencie wdrożenia leczenia cukrzyca typu 1 diagnozowana jest tylko u dzieci? Cukrzyca typu 1 może być rozpoznana w każdym wieku, także u osoby dorosłej, jednak najczęściej diagnoza dotyczy dzieci. Obecnie obserwuje się bardzo duży wzrost zachorowań na cukrzycę typu 1 u dzieci poniżej 6 roku życia. Dość często ten typ cukrzycy rozpoznawany jest także u nastolatków. Diagnoza u osób dorosłych zdarza się rzadziej, ale nie jest wykluczona. Z racji tego, że cukrzyca typu 1 to choroba na całe życie, to oczywistym jest fakt, że w społeczeństwie żyje duży odsetek dorosłych z wieloletnią cukrzycą typu typu 1 u dorosłych objawia się tak samo, jak u dzieci – przede wszystkim znacznie wzmożonym pragnieniem oraz częstym oddawaniem dużych ilości cukrzycy typu 1 Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną. Układ odpornościowy błędnie rozpoznaje komórki beta trzustki, produkujące insulinę, jako komórki wrogie i zaczyna je niszczyć. Objawy cukrzycy typu 1 pojawiają się, gdy zostanie zniszczone około 60% komórek beta trzustki. Z czasem trwania cukrzycy typu 1. u większości pacjentów dochodzi do całkowitego zniszczenia komórek beta trzustki. Nie wiadomo, co jest czynnikiem wywołującym autoagresję. W innych chorobach autoimmunologicznych, np. w celiakii wiadomo, że impulsem do niszczenia kosmków jelitowych jest gluten. Wyeliminowanie glutenu z diety sprawia, że proces autoagresji zatrzymuje się. W przypadku cukrzycy typu 1. nie zidentyfikowano czynnika, który byłby odpowiedzialny za uruchomienia procesu niszczenia komórek trzustki. Przyjmuje się, że etiologia choroby jest wieloczynnikowa. Bierze się pod uwagę takie czynniki jak: Stres Niedobów witaminy B12 Zbyt wczesne wprowadzenie do diety dziecka mleka krowiego Nieprawidłowa flora bakteryjna układu pokarmowego Choroby wirusowe Zakażenia pasożytami Czy cukrzyca typu 1 jest chorobą dziedziczną? Cukrzyca jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, jednak nie dziedziczy się cukrzycy, ale skłonność do chorób autoimmunologicznych. Osoby mające predyspozycje do chorób z autoagresji mogą, ale nie muszą zachorować na cukrzycę typu 1. Zachorują wówczas, gdy na podatność do autoagresji nałoży się czynnik inicjujący proces destrukcji komórek beta trzustki. Niestety nie wiedząc, co jest tym czynnikiem, nie sposób też go profilaktycznie eliminować. Sprawdź naszą ofertę: Produkty dla diabetyków Cukrzyca typu 1 a inne choroby autoimmunologiczne Jeśli pacjent ma predyspozycję do chorób z autoagresji istnieje duże ryzyko, że zachoruje nie tylko na jedną z chorób autoimmunologicznych. Cukrzyca typu 1 u dzieci nader często współwystępuje z celiakią. Inne choroby z autoagresji, które dość często diagnozowane są u osób z cukrzycą typu 1. to choroba Hashimoto oraz anemia złośliwa. Leczenie cukrzycy typu 1 Cukrzycę typu 1 zawsze leczy się insuliną. Hormon ten podaje się w iniekcjach podskórnych bądź pompą insulinową. Na rynku dostępne są różne rodzaje insulin, które mogą być podawane w różnych schematach; niemniej w przypadku cukrzycy typu 1. w zdecydowanej większości przypadków stosuje się insuliny ludzkie analogowe. U dzieci i młodzieży do podawania insuliny najczęściej wykorzystuje się pompę insulinową. W pompie podawany jest jeden rodzaj insuliny, najczęściej jest to analog krótko działający. Osoby z cukrzycą typu 1, które nie korzystają z pompy, stosują intensywną insulinoterapię, która polega na tym, że raz dziennie podawana jest insulina bazowa, o długim czasie działania, a do każdego posiłku zawierającego węglowodany podawana jest insulina doposiłkowa, krótko działająca. W leczeniu cukrzycy typu 1 nie stosuje się leków doustnych mających za zadanie obniżyć poziom cukru we krwi. Leki o takim działaniu wykorzystywane są w leczeniu cukrzycy typu 2, u pacjentów, którzy mają własną insulinę, tylko jej działanie jest nieprawidłowe. U pacjentów z cukrzycą typu 1. problemem jest brak własnej insuliny, stąd musi być ona podawana z zewnątrz. Dieta w cukrzycy typu 1 Cukrzyca to choroba, która w pierwszym momencie kojarzy się z dietą ograniczającą słodycze. Ma to swoje uzasadnienie – cukry proste bardzo szybko podnoszą stężenie cukru we krwi i generalnie nie są zalecane, nie tylko osobom z cukrzycą, ale także w diecie zdrowego człowieka. Dieta w cukrzycy typu 1 nie ogranicza się zatem do eliminacji słodyczy, zgodnie z obecnym podejściem nie różni się ona od żywienia osoby bez cukrzycy. Podstawą jadłospisu powinny być węglowodany złożone, dieta powinna być zróżnicowana, pełnowartościowa i dostosowana indywidualnie do zapotrzebowania kalorycznego każdego pacjenta. Ponieważ cukrzyca typu 1 diagnozowana jest głównie u dzieci i młodzieży, dla których zupełne wyeliminowanie słodkich smaków byłoby bardzo trudne, dopuszcza się także cukry proste, oczywiście w ograniczonych ilościach. Ważne jest to, by na każdy posiłek, w tym także na słodką przekąskę podać odpowiednią ilość insuliny. Aby łatwiej można było szacować, ile insuliny podać na dany posiłek stosuje się system wymienników węglowodanowych i wymienników białkowo-tłuszczowych. Dowiedz się więcej: Co to są wymienniki węglowodanowe? Czym są wymienniki białkowo-tłuszczowe (WBT) Monitorowanie glikemii w cukrzycy typu 1 Leczenie cukrzycy typu 1 nieodłącznie wiąże się z koniecznością monitorowania stężenia cukru we krwi. Zdrowy człowiek nie musi kontrolować glikemii, ponieważ dwa hormony, które w największej mierze za nią odpowiadają – insulina i glukagon – pozostają ze sobą w równowadze. Kiedy zaczynamy podawać insulinę z zewnątrz nie jesteśmy w stanie robić tego zawsze tak precyzyjnie, jak robi to zdrowy organizm, stąd może dojść do nieprawidłowości. Jeśli podamy za mało insuliny w stosunku do zapotrzebowania organizmu doświadczamy przecukrzenia – hiperglikemii. Jeśli podamy za dużo insuliny w stosunku do zapotrzebowania organizmu grozi nam niedocukrzenie – hipoglikemia. I jeden i drugi stan jest niekorzystny dla zdrowia. Przecukrzenia, szczególnie utrzymujące się przez długi czas, uszkadzają naczynia krwionośne i prowadzą do rozwoju powikłań cukrzycy. Niedocukrzenie to zagrożenie tu i teraz – w wyniku hipoglikemii osoba z cukrzycą może stracić przytomność, dlatego na każdy epizod zbyt niskiego cukru trzeba umieć szybko zareagować. Lekarstwem na hipoglikemię są cukry proste, które należy jak najszybciej spożyć w odpowiedniej ilości, by stężenie cukru we krwi wróciło do normy. To z tego powodu osoba z cukrzycą musi regularnie monitorować stężenie cukru we krwi. W cukrzycy typu 1, w odróżnieniu od cukrzycy typu 2, cukry zmieniają się dynamicznie i w bardzo dużym zakresie. Przy nieumiejętnym leczeniu w ciągu kilku godzin cukier może wzrosnąć do bardzo wysokich wartości – 400-500 mg/dl. Jeszcze szybciej, bo w ciągu kilkunastu minut, może dojść do hipoglikemii, czyli zmiany z prawidłowego poziomu cukru do zbyt niskiego. Pomiary cukru w cukrzycy typu 1 Obecnie stężenie cukru we krwi w warunkach domowych można kontrolować za pomocą: Glukometru Systemu CGM (continuous glucose monitoring) Systemu FGM (flash glucose monitoring) Badanie cukrów glukometrem kilka/kilkanaście razy na dobę daje punktowy obraz glikemii – wiemy jakie jest stężenie glukozy tylko w momencie pomiaru. Pacjenci z cukrzycą typu 1 korzystający z glukometru powinni mierzyć cukier na czczo, przed każdym posiłkiem, przed aktywnością fizyczną, przed snem, zawsze wówczas, gdy czują się źle lub nieswojo. Do badania glukometrem potrzebna jest niewielka kropla krwi. System do ciągłego monitorowania glikemii pozwala mieć wgląd w glikemię przez 24 godziny na dobę. Składa się z sensora aplikowanego najczęściej na ramieniu oraz aplikacji na telefon. Sensor automatycznie mierzy cukier co kilka minut i przekazuje te dane do aplikacji. Pacjent w swoim smartfonie ma: Informację o aktualnym wyniku glukozy Informację o trendzie glikemii – tzw. strzałka trendu informuje, czy cukier ma tendencję rosnącą, malejącą czy stałą Wykres przedstawiający, jak kształtowały się jego cukry w ciągu ostatnich kilku godzin Ciągły monitoring glikemii wyposażony jest w alarmy ostrzegające o hipoglikemii, hiperglikemii, szybkim tempie spadku i szybkim tempie wzrostu cukrów. Stosowanie ciągłego monitoringu glikemii znacznie ułatwia panowania nad stężeniami cukru we krwi. System flash, podobnie jak CGM, zasadza się na sensorze, który co 15 minut automatycznie dokonuje pomiaru glikemii. Sensor nie transmituje automatycznie danych do aplikacji w telefonie, dzieje się to dopiero po zbliżeniu smartfona do sensora. Po zeskanowaniu sensora do aplikacji zaciągają się dane odnośnie glikemii, strzałka trendu, wykres dobowy uwzględniający osiem ostatnich godzin monitoringu. Ponieważ nie jest to monitoring w czasie rzeczywistym, nie jest on wyposażony w alarmy. Cukrzyca typu 1 a cukrzyca typu 2 Mimo podobnej nazwy, cukrzyca typu 1 i 2 to tak naprawdę dwie różne choroby. Te dwa typy cukrzycy różnią się objawami, sposobami leczenia, przyczyną występowania. Cukrzyca typu 1 to choroba: Autoimmunologiczna Niezależna od masy ciała Zawsze wymaga leczenia insuliną Diagnozowana zazwyczaj u dzieci i młodzieży Charakteryzuje się dużą zmiennością glikemii w czasie leczenia Cukrzyca typu 2 to choroba Cywilizacyjna Zależna od masy ciała Może być leczona lekami doustnymi lub insuliną Diagnozowana u dorosłych, najczęściej w starszym wieku Charakteryzuje się małą lub umiarkowaną zmiennością glikemii Cukrzycy typu 1 nie można cofnąć, w odróżnieniu od cukrzycy typu 2, gdzie przy odpowiedniej modyfikacji stylu życie można uzyskać prawidłowe stężenia glukozy bez konieczności przyjmowania jakichkolwiek leków.
Poznaj chronologiczny spis umiejętności, które nabędzie twoja pociecha: 1 skok rozwojowy (14-16 miesiąc) – w tym czasie dziecko nauczy się chodzić, utrzymując stabilną pozycję i równowagę – maluch przestanie stawiać stopy do zewnątrz (tzw. kaczy chód). 2 skok rozwojowy (17-19 miesiąc) – brzdąc zacznie sprawnie
fot. Fotolia W początkowej fazie cukrzyca może nie zostać rozpoznana, jej objawy bywają przez rodziców często mylone z innymi dolegliwościami. Tymczasem lekarze biją na alarm. Coraz więcej dzieci choruje na cukrzycę! Czy na cukrzycę cierpią także niemowlęta? Cukrzyca charakteryzuje się podwyższonym poziomem cukru we krwi, a zaburzenia te wynikają z niedoboru lub całkowitego braku insuliny. Chociaż cukrzyca może mieć początek już w wieku niemowlęcym, to jednak u tak małych dzieci rzadko ją się diagnozuje. Zachorowania zdarzają się jednak już u maluszków powyżej pierwszego roku życia, a jeszcze częściej u trzy-, czterolatków i dzieci starszych. Jakie objawy powinny wzbudzić niepokój rodziców? Dziecko zaczyna stale odczuwać pragnienie i więcej pije. Kończy pić jeden kubek napoju i niemal natychmiast domaga się następnego. Oddaje też znacznie więcej moczu i częściej niż zwykle. Dziecko jest mniej aktywne, pokłada się. Czasem pojawiają mu się zajady na ustach. Ten stan bywa mylony z infekcją, wtedy maluch dostaje antybiotyk, który oczywiście mu nie pomaga. Nadal źle się czuje, wymiotuje. W bardzo ciężkim stanie w końcu zazwyczaj trafia do szpitala. Nierozpoznana cukrzyca może doprowadzić do śpiączki. Jaka jest przyczyna cukrzycy u dzieci? Dzieci najczęściej chorują na tzw. cukrzycę typu 1, insulinozależną. To choroba autoimmunologiczna, która polega na błędzie układu odpornościowego dziecka. Trzustka normalnie zawiera komórki beta, które produkują insulinę. Błąd układu immunologicznego polega na tym, że w pewnym momencie zaczyna je traktować jak wroga i niszczyć. Komórki beta giną i nie jest możliwa produkcja insuliny. Do czego nam potrzebna insulina? To hormon odpowiedzialny za utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi. Pełni też kluczową rolę w wytwarzaniu energii, bierze udział w przemianach białek, węglowodanów i tłuszczów. Znaczny niedobór lub brak insuliny może nawet zagrażać życiu. Do mięśni i wszystkich komórek ciała nie są bowiem transportowane substancje odżywcze. Czy cukrzycy u dziecka można zapobiec? Cukrzycy typu 1, na którą najczęściej chorują dzieci – nie. Nie ma ona nic wspólnego ze stylem życia, odżywianiem się. Nie wiąże się z tym, czy maluch jest otyły, czy szczupły, czy je dużo słodyczy. Nie wiemy, dlaczego w pewnym momencie układ immunologiczny malca zaczyna nieprawidłowo działać. W tej chwili mówi się o tym, że być może jest to spowodowane jakąś wcześniejszą infekcją wirusową. Jednak to tylko hipotezy. Można jedynie zapobiegać cukrzycy typu 2. Na jej pojawienie się rzeczywiście może wpływać otyłość, sposób odżywiania się i styl życia. Ale ona dotyczy raczej osób dorosłych, zwłaszcza z obciążeniem dziedzicznym. Jak diagnozuje się cukrzycę? Bardzo prosto: wystarczy zrobić badania moczu i krwi dziecka. Obecność cukru w moczu i podwyższenie poziomu glukozy we krwi może świadczyć o cukrzycy. Jeśli lekarz ją podejrzewa, skieruje dziecko do szpitala. Co muszą zrobić rodzice, jeśli u dziecka stwierdzono cukrzycę? Przez około dwa tygodnie maluch będzie musiał pozostać w szpitalu. To konieczne, gdyż na początku trzeba go dokładnie zbadać, sprawdzić, ile insuliny będzie dodatkowo potrzebować. Rodzice uczą się, jak mierzyć mu poziom cukru we krwi, w jaki sposób podawać insulinę, jak odpowiednio planować posiłki. To wszystko jest bardzo ważne. Zaniedbania mogą spowodować niedocukrzenie, utratę przytomności. Czy cukrzycę można wyleczyć? Nie, ale jeśli rodzice, a potem dziecko, skrupulatnie przestrzegają zaleceń, można z nią żyć bez powikłań. Pociecha będzie normalnie chodzić do szkoły i pracować. Oczywiście wiele musi się zmienić. Dziecko 3–5 razy na dobę dostaje przed posiłkiem zastrzyki. Musi zjeść tyle, ile jest konieczne, by poziom cukru we krwi był odpowiedni. Kilka razy w ciągu dnia trzeba go mierzyć. To wszystko jest konieczne, ponieważ źle leczona cukrzyca po wielu latach prowadzi do poważnych powikłań cukrzycowych, do problemów z nerkami, a nawet do utraty wzroku. Jak leczyć cukrzycę u dzieci Pompa insulinowa Dzięki niej dawkowanie insuliny można bardzo dokładnie zaprogramować. Chore dziecko nie musi być kłute kilka razy dziennie, jak to jest normalnie - wystarczy tylko jedno ukłucie raz na trzy dni. Komputer dyktuje tempo podania insuliny, a w porze jedzenia zaprogramowana odpowiednio pompa sama ją podaje. Pompa insulinowa dla każdego dziecka? Mogłoby, gdyby nie trudności finansowe. Jej koszt to około 12 tysięcy złotych. Dodatkowo jeszcze dochodzi miesięczny koszt jej utrzymania wynoszący około 600 zł. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Jadłospis rocznego dziecka jest urozmaicony o wiele warzyw i owoców, mięso i ryby oraz produkty zbożowe. Wielkość porcji i ich częstotliwość należy dopasować do apetytu dziecka, pozwalając dojść do głosu naturalnym mechanizmom kontroli apetytu. Z drugiej strony – należy unikać częstego sięgania po przekąski i ciągłego
fot. Fotolia Jak traktować dziecko z cukrzycą w szkole? Dziecko z cukrzycą wymaga nieustannej uwagi, kontroli jego poziomu cukru oraz bezwzględnego podporządkowania się nakreślonym przez rodzica rygorom związanym z chorobą. Cukrzyca uczy dziecko odpowiedzialności, brania aktywnego udziału w radzeniu sobie z chorobą. Czasami dziecko nie radzi z tym sobie lub przejawia bunt. Nauczyciel powinien wspierać dziecko psychicznie, okazać zrozumienie, pomóc w radzeniu sobie z niepożądanymi emocjami. Ważne jest uczestnictwo dziecka w życiu społecznym, w grupie rówieśniczej i zapewnienie możliwości pełnienia różnych ról. Głównym zadaniem dla nauczyciela jest stworzenie dobrej relacji z dzieckiem. Dlatego nauczyciel powinien: wykazać się empatią, uważnie obserwować zachowanie dziecka i reagować na niepokojące objawy, rozumieć jego trudności, zachęcać do uczestnictwa w życiu klasy i szkoły, pomóc zaadoptować się w szkolnej rzeczywistości i w grupie rówieśniczej, rozwijać zainteresowania dziecka, wzmacniać jego samodzielność i zaradność w związku z chorobą, pomóc dziecku koncentrować się na swoich pozytywnych i mocnych stronach, pomóc przyjąć pozytywna postawę wobec choroby Więcej na temat cukrzycy u dzieci Czym jest cukrzyca typu 1? Cukrzyca typu 1 jest chorobą przewlekłą mająca podłoże autoimmunologiczne lub genetyczne. Przyczyną jej powstania jest proces niszczenia komórek beta trzustki, produkujących insulinę. W wyniku powstania choroby ilość wytwarzanej insuliny jest zbyt mała lub działa bez pożądanego efektu. Insulina jest niezbędna do wchłonięcia glukozy z krwiobiegu do komórek. W komórkach glukoza ulega procesom spalania, w wyniku których organizm produkuje energię niezbędną do jego prawidłowego działania. W przypadku niedoboru insuliny glukoza nie jest wchłaniana do komórek i krąży we krwi, powodując hiperglikemię – wysoki poziom cukru. Cukrzyca typu 1 wymaga podawania insuliny penem lub pompą insulinową. Na dzień dzisiejszy cukrzyca jest chorobą nieuleczalną. Trzeba tylko umieć sobie z nią radzić. Cukrzyca nie ogranicza funkcjonowania dziecka w szkole, wymaga jedynie obserwacji i samokontroli. W związku z tym nauczyciel pomagający dziecku nie wykonuje żadnych czynności medycznych, jedynie techniczne. Od strony medycznej nad cukrzycą czuwa lekarz. Dlaczego mały diabetyk musi kontrolować stężenie glukozy we krwi? Cukrzyca typu 1 wymaga prowadzenia choroby tak, aby utrzymać właściwe stężenia glukozy we krwi. Polega to głównie na właściwej gospodarce insuliny. Dlaczego utrzymanie prawidłowego poziomu jest tak ważne? Zbyt niski poziom powoduje nieprawidłowe funkcjonowanie organizmu: zaburzenia w działaniu mózgu i serca. Brak reakcji w celu zapobiegnięcia hipoglikemii może doprowadzić do utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci chorego. Przy zbyt wysokim poziomie glukozy we krwi, organizm produkuje związki ketonowe powodujące zakwaszenie organizmu i mogące doprowadzić do śpiączki ketonowej. Jeśli hiperglikemia (wysoki poziom cukru) utrzymuje się długo, powoduje uszkodzenie narządów wewnętrznych: serca, nerek, oczu, nerwów. Wyróżniono 3 zasadnicze elementy niezbędne do kontroli przebiegu choroby: insulinoterapia – polega na podawaniu za pomocą wstrzyknięć hormonu – insuliny, którego nie wyprodukuje uszkodzona trzustka, odpowiednio zaplanowana i realizowana aktywność ruchowa obniżająca glikemię, zdrowe odżywianie i odpowiednia dieta polegająca na obliczaniu zawartości węglowodanów w posiłkach; istotne jest ograniczenie cukrów prostych (np. słodyczy) oraz kaloryczności posiłków. Hipoglikemia w cukrzycy typu 1 Jak rozpoznać hiperglikemię i hipoglikemię u dziecka? Dziecko w szkole może poczuć się źle w dwóch zasadniczych przypadkach: w trakcie hiperglikemii – wysoki poziom glukozy we krwi, w trakcie hipoglikemii – niski poziom glukozy we krwi. Objawy według częstotliwości występowania: Hipoglikemia (zbyt niski cukier): bladość, pocenie się, zmiany nastroju (płaczliwość, kłótliwość, kapryśność, wesołkowatość), nadpobudliwość, osłabienie zdolności koncentracji, głód, zmęczenie, agresywność, drżenie, osłabienie, zawroty lub bóle głowy, nudności, zaburzenia widzenia lub mowy, szerokie źrenice, szybkie bicie serca, utrata przytomności. Hiperglikemia (zbyt wysoki cukier): nudności, wymioty, zmęczenie, ospałość, częste oddawanie moczu, bóle brzucha, ciężki oddech, zapach acetonu z ust, ból w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, szybki oddech, zaburzenia świadomości, osłabienie. W obu przypadkach występują podobieństwa i różnice dotyczące objawów. Często również u poszczególnych chorych występują indywidualne objawy w poszczególnych stanach, jak i mogą nie występować żadne symptomy. Tylko i wyłącznie dokonany pomiar poziomu cukru przy pomocy glukometru potwierdzi występującą nieprawidłowość. Co robić? W przypadku hiperglikemii – wysokiego poziomu cukru – konieczne jest podanie dodatkowej insuliny, tzw. korekty. Jest to sprawa indywidualna dla każdego chorego i w tym przypadku należy postępować zgodnie z wytycznymi lub skontaktować się z rodzicem/opiekunem. Przy wysokiej glikemii bezwzględnie konieczne jest sprawdzenie acetonu w moczu lub ketonów we krwi. Przy ich obecności należy bezwzględnie i jak najszybciej skontaktować się z rodzicami/opiekunami, w niektórych przypadkach będzie konieczny kontakt z lekarzem. W przypadku niebezpiecznej dla życia i zdrowia hipoglikemii – niskiego poziomu cukru – postępowanie jest uzależnione od stanu chorego. Przy zgłoszonym złym samopoczuciu, w miarę możliwości potwierdzonym pomiarem glikemii przy pomocy glukometru, podaje się dziecku dodatkowe pożywienie zawierające węglowodany, zgodnie z zaleceniami rodziców. Nie daj się zaskoczyć - 5 wczesnych objawów cukrzycy Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Przegryziony język u rocznego dziecka. Szanowni państwo bardzo proszę o wszelkie informacje osób, które wcześniej się zetknęły z wyżej opisanym problemem (wypadkiem). Za wszystkie odpowiedzi serdecznie dziękuję. Slina w buzi podobno dziala cuda..mysle ze powinno sie zagoic, ale jakas blizna badz zgrubienie pewnie zostanie.
Cukrzyca u dzieci to najczęstsza choroba przewlekła wieku rozwojowego. Co gorsza, z każdym rokiem liczba zachorowań u dzieci wzrasta. Sprawdź, jakie są objawy cukrzycy u dzieci, co ją wywołuje, a także jak można rozpoznać chorobę. Czy dzieci chorują na cukrzycę? Cukrzyca jest grupą chorób metabolicznych, które manifestują się hiperglikemią, czyli podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Długotrwała hiperglikemia jest wyjątkowo niebezpieczna dla organizmu, gdyż może doprowadzić do trwałego uszkodzenia wielu narządów, zwłaszcza oczu, nerek i serca. Z danych epidemiologicznych wynika, że na całym świecie na cukrzycę mogą chorować 422 miliony osób. Szacuje się, że co 11 osoba dorosła ma zdiagnozowaną cukrzycę. Choroba występuje także u dzieci. Stała się najczęstszym schorzeniem przewlekłym wieku rozwojowego. Cukrzyca wykrywana jest nawet u niemowląt i nastolatków. Co gorsza, z każdym rokiem liczba przypadków cukrzycy u dzieci wzrasta. Szacunki NFZ podają, że do 2025 roku liczba pacjentów chorych na cukrzycę i nadciśnienie wzrośnie o blisko 35 proc. Jeśli chodzi o dzieci, to samo źródło podaje, że ,,w 2018 r. cukrzycę typu I miało blisko 22 tys. dzieci i młodzieży do 18 roku życia" ( Przyczyny cukrzycy u dzieci. Czy choroba ta może być dziedziczona? Przyczyną cukrzycy u dzieci jest defekt wydzielania lub działania insuliny – hormonu produkowanego przez komórki beta trzustki, który obniża stężenie glukozy we krwi. Organizm zdrowej osoby produkuje insulinę w odpowiednim ilościach, co skutkuje zaopatrywaniem komórek w niezbędną energię, pozyskiwaną między innymi z glukozy, a co za tym idzie regulacją glikemii. Po zjedzeniu posiłku poziom glukozy we krwi wzrasta. Wówczas komórki beta trzustki produkuję insulinę, która umożliwia metabolizm glukozy i w ten sposób zapewnia energię niezbędną do wykonywania codziennych czynności. Jeśli stężenie glukozy spada, organizm przestaje wydzielać insulinę, a zamiast niej wydziela inne hormony, które podnoszą stężenie glukozy do odpowiedniego poziomu. U dziecka chorego na cukrzycę mechanizm ten zawodzi. Czy dziecko może odziedziczyć cukrzycę? Czynniki genetyczne mogą wpływać na zwiększone predyspozycje do wystąpienia cukrzycy. Źródła podają, że ,,ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 u dzieci jest 3 razy większe, gdy choruje na cukrzycę typu 1 ojciec. Zwiększa się również, gdy choruje rodzeństwo.” ( Objawy cukrzycy u dzieci - czy zawsze są typowe? Cukrzyca u dzieci objawia się zazwyczaj: wielomoczem (poliurią), wzmożonym pragnieniem (polidypsją), wzmożonym lub osłabionym łaknieniem, spadkiem masy ciała. Wymienia się także mniej charakterystyczne objawy cukrzycy u dzieci, takie jak: senność, osłabienie, zaburzenia widzenia, bóle mięśni, trudno gojące się rany, choroby intymne – grzybica pochwy, zapalenie napletka. Pierwsze objawy cukrzycy u dzieci mogą wystąpić w każdym wieku. Warto jednak zapamiętać, że cukrzyca typu 1 manifestuje się u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, zaś cukrzyca typu 2 u nastolatków. Groźnym objawem natomiast jest kwasica ketonowa, gdyż stanowi powikłanie nieleczonej cukrzycy. Kwasica ketonowa jest zespołem przemiany węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej oraz gospodarki wodno-elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej. Jest to wynik nagłego i dużego niedoboru insuliny. Jakie są objawy skórne cukrzycy u dzieci? Niewystarczająco szeroko omawianymi objawami cukrzycy u dzieci są objawy skórne. Zakażenia zarówno bateryjne, jak i grzybiczne są powszechne przy tym schorzeniu. Wielu chorych cierpi na grzybicę międzypalcową. Hiperglikemia utrudnia gojenie ran, co ułatwia rozwój bakteriom, a to z kolei może prowadzić do czyraków i innych groźniejszych chorób, jak np. róża zgorzelinowa lub pęcherzowa. Innym objawem świadczącycm o tym, że glikemia chorego nie jest w normie może być stwardniała skóra. Pojawiają się także pęcherzyki wypełnione surowicą i rumieniowe ogniska w okolicy stawów. U dziecka z cukrzycą często występują także zajady, które się nie goją. Na czym polega cukrzyca typu 1 u dzieci? Wymienia się dwa podstawowe powody niewłaściwej regulacji glukozy w organizmie, skutkujące hiperglikemią. Jeden z nich wynika z tego, że komórki beta trzustki nie produkują insuliny w odpowiedniej ilości, a drugi z tego, że insulina jest wydzielana w odpowiedniej ilości, ale tkanki organizmu nie są wrażliwe na jej działanie. W pierwszym przypadku diagnozuje się u dzieci cukrzycę typu 1 (inaczej cukrzycę insulinozależną), zaś w drugim cukrzycę typu 2. Wśród dzieci i młodzieży w Polsce dominuje cukrzyca typu 1, która jest chorobą autoimmunologiczną, uwarunkowaną genetycznie. Stanowi ona zdecydowaną większość wszystkich przypadków zachorowań. W przebiegu schorzenia dochodzi do nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej. Organizm dziecka produkuje przeciwciała, które niszczą trzustkę, prowadząc do wyniszczenia komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Cukrzyca typu 1 u dzieci może rozwinąć się w każdym wieku. Średnio jest wykrywana od 6 miesiąca życia do okresu wczesnej dorosłości. Co warto podkreślić, cukrzyca u niemowlaka, który nie ukończył 6. miesiąca życia zazwyczaj jest wynikiem mutacji genetycznych. Jak objawia się cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży? Zdecydowanie rzadziej wykrywa się cukrzycę typu 2 u dzieci. Warto jednak podkreślić, że w większości przypadków cukrzyca typu 2 jest wykrywana u nastolatków. Pierwsze symptomy zazwyczaj pojawiają się w okresie dojrzewania lub w drugiej dekadzie życia. Średnia wieku w momencie rozpoznania choroby wynosi ok. 13,5 roku. Cukrzyca typu 2 nie jest uwarunkowana genetycznie. Za jej rozwój w dużej mierze odpowiadają czynniki środowiskowe, zwłaszcza niewłaściwa dieta. Ten typ choroby dotyka głównie osoby z nadwagą i otyłością. Z uwagi na zwiększenie częstości występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży, rośnie też ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Na czym polega diagnostyka? Obecność wymienionych objawów nie wystarczy do rozpoznania cukrzycy u dziecka. Konieczne jest wykonanie badań diagnostycznych. W pierwszej kolejności wykonuje się badania laboratoryjne na oznaczenie stężenia glukozy we krwi. Badania krwi należy wykonać na czczo. Poziom cukru we krwi u dziecka powinien wynosić 70-99 mg/dl. Jeśli przekracza 126 mg/dl, daje to lekarzowi podstawy do zdiagnozowania cukrzycy. Przy wartościach powyżej 99 mg/dl stwierdza się jedynie podwyższony cukier u dziecka. W razie wątpliwości wykonuje się doustny test obciążania glukozą, który polega na oznaczeniu stężenia glukozy na czczo, a następnie 2 godziny po podaniu dziecku 1,75 glukozy na kilogram masy ciała. Za normę uznaje się stężenie do 140 mg/dl, zaś o cukrzycy świadczy glikemia wynosząca powyżej 200 mg/dl dwie godziny po podaniu glukozy. W diagnostyce cukrzycy u dzieci wykonuje się także inne badania, badanie kreatyniny, jonogram, próby wątrobowe, gazometrię w celu oceny stopnia zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej, badanie ogólne moczu w celu oceny glukozurii oraz ketonurii. Na czym polega leczenie cukrzycy u dzieci? Czy choroba ta jest wyleczalna? Leczenie cukrzycy u dzieci i nastolatków na przede wszystkim na celu dbałość o ich prawidłowy rozwój (zarówno psychiczny, jak i fizyczny), jakość życia, a także zapobieganie wystąpieniu ostrych i przewlekłych powikłań tej choroby. Co wpływa na to, jaki rodzaj leczenia zostanie obrany przez lekarza? Jest to przede wszystkim: typ cukrzycy, wiek dziecka, potrzeby, predyspozycje i możliwości dziecka. Leczenie cukrzycy u dzieci i młodzieży polega głównie na zastępowaniu insuliny lub podawniu innych doustych leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo niezbędne jest ciągłe monitorowanie glikemii u dziecka, edukowanie i uświadamianie rodziców/opiekunków na temat zdrowego stylu życia oraz ogólnej profilaktyki cukrzycy (o której piszemy w dalszej części artyułu), a także samych aspektów choroby i np. obliczania dawak insuliny, używania pompy insulinowej, odczytywania wyników na sensorach do mierzenia glukozy, postępowania w przypadku infekcji, hipoglikemii czy hiperglikemii u dziecka, itd. Lista umiejętności do opanowania w przypadku dziecka-diabetyka, a także proces jego pielęgnacji są zatem dość skomplikowane. Czy cukrzyca u dzieci jest wyleczalna? Ciągły rozwój medycyny sprawia, że powstaje coraz więcej nowych preparatów insulinowych. Postęp w zakresie leczenia cukrzycy umożliwia dobór bardziej indywidualnej metody insulinoterapii. Te działania pomagają w leczeniu cukrzycy u dzieci, jednak wciąż nie są w stanie skutecznie wyleczyć. Aby wyrównywać poziom glikemii u dzieci, stosuje się podawanie insuliny najbardziej zbliżonej do jej fizjologicznej sekrecji. Odbywa się to poprzez iniekcje skórne lub przy użyciu pompy insulinowej, (która - należy zaznaczyć - jest refundowana osobom chorym na cukrzycę do 26. roku życia.). Warto przy tym wspomnieć o normach insuliny u dzieci. M. Myśliwiec w swoim artykule ,,Cukrzyca u dzieci..." podaje, że - dobowe zapotrzebowanie na insulinę u dzieci wynosi 0,6–0,75 j./kg/d., natomiast w okresie dojrzewania — 1,5–2,0 j./kg/d. Jak można przeczytać w ,,Insulinoterapia i osobiste pompy insulinowe…” (Pańkowska, 2003) insulinoterapia przy użyciu pomp insulinowych uznawana jest za najlepszy sposób terapii cukrzycy typu 1, pozwalając na wyrównanie poziomu cukru we krwi oraz zmniejszając ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Dodatkowo jest dużo bardziej komfortowa niż stosowanie zastrzyków podskórnych. Autorzy ,,Osobistej pompy insulinowej u 7-tygodniowego niemowlęcia z cukrzycą noworodkową” (2006) podają, że noworodki z rozpoznaną cukrzycą mogą być bezpieczne i skutecznie leczone przy pomocy pompy insulinowej. Cukrzycę u małych dzieci łatwiej leczyć za pomocą wspomnianego urządzenia niż u tych starszych, w wieku szkolnym, ponieważ to wymaga od nich większej motywacji i świadomości. Jest to zatem znacznie bardziej problematyczne, dlatego decyzję o typie leczenia podejmuje lekarz wraz z rodzicami chorego dziecka. Obecnie na rynku są dostępne sensory, dzięki którym możliwe jest nieprzerwane monitorowanie glikemii u dzieci. Takie czujniki mają postać elektrod wstrzykiwanych pod skórę, które mierzą poziom cukru we krwi. Wyniki można odczytać przykładając urządzenie z uprzednio zainstalowaną aplikacją do miejsca, w którym znajduje się elektroda. Smartfon pomocny w monitorowaniu poziomu glukozy? Oczywiście! Jest to bardzo korzystne rozwiązanie, choć niestety dość kosztowne. Kluczem do prawidłowego leczenia cukrzycy jest odpowiednio przeprowadzina diagnostyka. Czasem zamiast insulinoterapii stosuje się doustne podawanie leków przeciwcukrzycowych. Jak widać, istnieją liczne metody leczenia cukrzycy u dzeci. Mali pacjenci muszą również przebywać pod stałą opieką diabetologa, przechodzić systematyczne badania i kontrole, a także monitoring w kierunku powikłań i chorób współistniejących. Profilaktyka cukrzycy u dzieci. Co zrobić, by opóźnić jej rozwój? Okazuje się, że obecnie nie ma żadnego sprawdzonego sposobu na to, aby zapobiec lub chociażby opóźnić wystąpienie cukrzycy typu 1 u dzieci. Profilaktyka przy tego typu chorobie nie jest możliwa zarówno wśród ogólnej populacji, jak i u osób szczególnie narażonych na jej wystąpienie (znajdujących się w tzw. grupach ryzyka). Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku cukrzycy typu 2. Tutaj możliwe i zalecane jest podejmowanie różnych działań, które mogą zapobiec lub opóźnić jej wystąpienie u dziecka. Jesteś rodzicem lub opiekunem? Oto, co zakłada profilaktyka cukrzycy typu 2 u dzieci: Po pierwsze regularna aktywność fizyczna. Zachęć swoje dziecko do sportu. Może to być bieganie, jeżdzenie na rowerze, pływanie, gimanastyka, sporty walki, a może balet? Pamiętaj, że aktywność musi być dostosowana do wieku i możliwości dziecka. Przede wszystkim postaw na to, co lubi Twoja pociecha, by aktywność stała się przyjemnością. Ruch zmniejsza ryzyko wystąpienia otyłości, a to z kolei zapobiega cukrzycy typu 2. Jeśli dziecko nie chce ćwiczyć, prowokuj różne sytuacje, które zmuszą go do porusznia się, z nim przystanek wcześniej, jeśli jedździsz komunikacją miejską, by przejść spacerem dłuższy odcinek drogi, Dieta - to słowo klucz. Zadbaj o zdrowe, regularne i pełnowartościowe posiłki dla swojego dziecka. Najlepiej postaw na składniki o niskim idenksie glikemicznym. Staraj się unikać wysokoprzetworzonej żywności. Podczas przygotowywania posiłku wybieraj raczej gotowanie i pieczenie zamiast smażenia (szczególnie na głębokim tłuszczu). Ogranicz spożycie cukrów prostych i dużej ilości soli w niezdrowych przekąskach. Ponadto - czytaj etykiety. Te wszystkie działania z pewnością poprawią stan zdrowia Twojego dziecka i całej rodziny, a także zmniejszą ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i inne choroby.
Mgr Marta Belka-Szmit Psycholog , Kraków. 59 poziom zaufania. Proszę zgłosić się do lekarza rehabilitacji, jeżeli córka nie zacznie chodzić do końca 15-16 miesiąca życia. Na razie służy jej przemieszczanie się na czworakach, na nóżkach wzdłuż mebli, samodzielne podciąganie się do stania. Prowadzenie jej za rączkę czy nawet
Cukrzyca u dzieci to najczęściej ta typu 1, ale coraz młodsi chorują także na cukrzycę typu 2. Jak jest leczona cukrzyca u dzieci? Cukrzyca u dzieci: co to za choroba Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, a jej charakterystycznym objawem jest hiperglikemia. Powodują ją zaburzenia wydzielania albo działania insuliny (mogą też występować jednocześnie). Jakie są typy cukrzycy? Podstawowy podział to cukrzyca typu 1 (nazywana często także cukrzycą insulinozależną) oraz cukrzyca typu 2 (cukrzyca insulinoniezależna). Cukrzyca typu 1 dawniej nazywana była cukrzycą młodzieńczą - chorują na nią głównie dzieci i dorośli do 35 roku życia. Cukrzyca typu 2 najczęściej diagnozowana jest u osób starszych, ale dotyka osoby w każdym wieku - mogą na nią zachorować (i coraz częściej tak się dzieje) również dzieci. Istnieją także specyficzne typy cukrzycy: cukrzyca typu MODY (Maturity Onset Diabetes of the Young) - to cukrzyca typu 2, rozpoczyna się przed 25 rokiem życia cukrzyca typu LADA (Latent Autoimmune Diabetes in Adults) - to cukrzyca typu 1, która rozpoznawana jest u osób po 35 roku życia cukrzyca ciężarnych cukrzyca wtórna - cukrzyca współwystępuje z innymi chorobami, nie jest dominująca cukrzyca noworodkowa - to cukrzyca typu 2, dzieli się na cukrzycę przemijającą (pojawia się w 1 tygodniu życia, a ustępuje około 12 tygodnia życia) i na cukrzycę trwałą (rozpoczyna się w pierwszych sześciu miesiącach życia cukrzyca mitochondrialna - cukrzyca typu 2 dziedziczona od matki Cukrzyca typu MODY, cukrzyca noworodkowa i cukrzyca mitochondrialna zaliczane są do cukrzycy monogenowej, czyli takiej, która jest efektem wady jednego genu (cukrzyca monogenowa jest podgrupą cukrzycy typu 2). Cukrzyca typu 1 jest najczęstszym typem u dzieci rasy białej (ponad 90 proc. przypadków). Cukrzyca u dzieci - objawy i leczenie Cukrzyca u dzieci: przyczyny Przyczyny występowania cukrzycy zależne są od jej typu. Na cukrzycę typu 1 nie mamy wpływu, skłonność do jej rozwoju ma podłoże wielogenowe. Nie wiadomo na ile i jakie czynniki środowiskowe mają na nią wpływ, wśród prawdopodobnych wymienia się zakażenia wirusowe, niedobór witaminy D oraz to, co jemy: zboża oraz białko z mleka - kazeinę. Cukrzyca typu 2 - chociaż także zależna od genów - w większym stopniu powiązana jest z naszym stylem życia. Cukrzyca u dzieci typu 1 - związana jest z niedoborem insuliny, co najczęściej powodowane jest niszczeniem przez układ odpornościowy komórek beta wysp trzustkowych (które wytwarzają insulinę) Cukrzyca u dzieci typu 2 - spowodowana jest nadwagą lub otyłością oraz brakiem aktywności fizycznej. W tym przypadku insulina jest produkowana, ale upośledzone jest wydzielanie insuliny i pogłębia się ono z czasem. Objawy cukrzycy u dzieci Najbardziej charakterystyczne dla cukrzycy objawy to: wzmożone pragnienie, wydalanie dużych ilości moczu i wysokie stężenie cukru we krwi. Wśród typowych dla cukrzycy objawów wymienia się także: w okresie wzrostu dziecka masa ciała spada lub utrzymuje się na tym samym poziomie osłabienie pogorszenie ostrości wzroku zakażenia skóry zakażenia grzybiczne (najczęściej obejmują okolice zewnętrznych narządów płciowych) Musimy zrobić dokładne badania, podobne objawy mogą występować przy innych chorobach, nie wskazują w 100 proc., że to cukrzyca u dzieci. Objawy, które mogą wystąpić później (charakterystyczne dla kwasicy i ketozy) to bóle brzucha, nudności i wymioty, a także zaburzenia świadomości i duszności. Cukrzycy typu 2 często towarzyszy także niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (stwierdza się ją u 25 - 45 proc. chorych). Diagnostyka cukrzycy u dzieci Podstawowym badaniem, które należy wykonać to oznaczenie stężenia glukozy w osoczu krwi pobranym z żyły. Inne badania, które należy wykonać (pomogą także w ustaleniu typu cukrzycy) to oznaczenie przeciwciał przeciwko antygenom wysp trzustkowych (ich wykrycie świadczy o autoimmunizacyjnym podłożu cukrzycy) oznaczenie stężenia insuliny lub peptydu C oznaczenie glukozy w moczu, a także ciał ketonowych - w moczu lub surowicy krwi ocena insulinoodporności oznaczenie hemoglobiny glikowanej Cukrzycę podwójną stwierdza się, gdy u chorych mających objawy charakterystyczne dla cukrzycy typu 2 występują także przeciwciała przeciwko antygenom wysp trzustkowych. Cukrzyca u dzieci: normy Stężenie glukozy we krwi w przypadku cukrzycy przekracza 90 mg/dl Cukrzyca u dzieci: leczenie Gdy wywiad i badania laboratoryjne wskażą cukrzycę, należy wybrać się do diabetologa - to on ustali schemat leczenia. Jeśli stan chorego jest poważny, np. rozwinęła się kwasica ketonowa, niezbędna jest hospitalizacja. Dopiero, gdy stan pacjenta się ustabilizuje, możliwe będzie dobranie leczenia. W leczeniu cukrzycy typu 1 najczęściej wykorzystuje się insulinę, a jej dawka musi być dobrana do konkretnej osoby - jej wieku, masy ciała, aktywności fizycznej czy liczby posiłków. Podawanie insuliny ma związek z jedzeniem, zależy także od rodzaju, którą zdecyduje się wprowadzić lekarz (a dokładniej od szybkości, z jaką działa dana insulina). Insuliny, które działają krótko aplikuje się przed posiłkiem, a pośrednie - rano oraz przed snem. Tzw. Szybko działające analogi insuliny podaje się przed posiłkiem, a długo działające analogi utrzymują stałe stężenie krwi przez cała dobę. Cukrzyca typu 2 nie musi być od razu leczona farmakologicznie, czy przy użyciu insuliny. Jeśli została wykryta dość wcześnie, może wystarczyć odpowiednio dobrana dieta i aktywność fizyczna. Cukrzyca u dzieci: dieta Dieta w cukrzycy jest niezwykle ważna. Warto skonsultować się z dietetykiem klinicznym i z jego pomocą opracować dietę, a także opanować umiejętność dobierania dawki insuliny do kaloryczności posiłku. Przestrzeganie diety jest kluczowe, podstawowym źródłem są węglowodany, trzeba nauczyć się je odpowiednio wybierać. Należy także znać indeks glikemiczny różnych produktów. Dziecko a cukrzyca Warto, aby dziecko od początku było świadome tego, że jest choruje, uczestniczyło w spotkaniach z lekarzem, dietetykiem itp. Jeśli dziecko będzie wiedziało na co choruje i z czym wiąże się ta choroba, wcześniej wyrobi u siebie nawyki, które ułatwią mu kontrolowanie choroby. Będzie wiedziało, jak kontrolować najważniejsze wskaźniki, przyjmować leki lub wstrzykiwać insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą Obchodzony jest co roku 14 listopada - tego dnia urodził się Frederick Banting, który odkrył insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą został ustanowiony przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną w 1991 roku (w 70. rocznicę tego wydarzenia). W Polsce w czerwcu obchodzony jest także Ogólnopolski Dzień Diabetyka. Przeczytaj także: Kto ma lepiej: ty czy twoje rodzeństwo? Kolejnością narodzin wytłumaczysz cukrzycę, chore dziąsła, długi i brak szczęścia w miłości Mają troje dzieci, a każde przewlekle chore na coś innego. Jak radzą sobie z codziennym życiem w Polsce? [FOTOREPORTAŻ] Niedożywione dzieci? W Polsce więcej jest tych z nadwagą. Profesor: Celem już nie jest redukcja wagi, a zatrzymanie otyłości Bibliografia: Cukrzyca u dzieci i młodzieży, Joanna Nazim, Jerzy Starzyk [w:] Pediatria tom II, redakcja naukowa Wanda Kawalec, Ryszard Grenda, Helena Ziółkowska, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013, str. 881-887 Cukrzyca, Elżbieta Piontek, Joanna Brett-Chruściel, Daniel Witkowski, Artur Kuś [w:] Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego, redakcja Anna Dobrzańska, Józef Ryżko, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2004 (dodruk 2010), str. 401-426
INHALACJA U ROCZNEGO DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o INHALACJA U ROCZNEGO DZIECKA; Chrypka u 1,5 rocznego dziecka Cukrzyca; Niedoczynność
Forum: Oczekując na dziecko Kochane dziewczyny, czy jest wśród nas ciężarówka chorująca na cukrzycę cieżarnych??? Od paru dni dziwnie się czuję i chciałabym wiedzieć, jakie są objawy tej choroby. Ja od jakiegoś tygodnia jestem ciągle głodna, wiecznie chce mi się pić, a słodycze żarłabym tonami. Niewiem czy to nornalne, a wizytę mam dopiero 8 grudnia. Czy coś ze mną nie tak????? Anek i kwietniowy Bączek RODZICEOczekując na dzieckocukrzyca???? Angina u dwulatka Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –... Czytaj dalej → Skubanie paznokci – Co robić, gdy dziecko skubie paznokcie? Może wy macie jakieś pomysły, Zuzanka od jakiegoś czasu namiętnie skubie paznokcie, kiedyś walczyłam z brudem za nimi i obcinaniem ich, a teraz boję się że niedługo zaczną jej wrastać,... Czytaj dalej → Mozarella w ciąży Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji. Czytaj dalej → Czy leczyć hemoroidy przed porodem? Po pierwszej ciąży, a bardziej porodzie pojawiły się u mnie hemoroidy, które się po jakimś czasie wchłonęły. Niestety teraz pojawiły się znowu. Jestem w 6 miesiącu ciąży i nie wiem,... Czytaj dalej → Ile kosztuje żłobek? Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko... Czytaj dalej → Pytanie do stosujących zastrzyki CLEXANE w ciąży Dziewczyny mam pytanie wynikające z niepokoju o clexane w ciąży. Biorąc od początku ciąży zastrzyki Clexane w brzuch od razu zapowiedziano mi, że będą oprócz bolesności, wylewy podskórne, sińce, zrosty... Czytaj dalej → Mam synka w wieku 16 m-cy. Budzi się w nocy o stałej porze i nie może zasnąć. Mój syn budzi się zawsze o 2 lub 3 w nocy i mimo podania butelki z piciem i wzięcia do łóżka zasypia dopiero po ok. 2 godzinach. Wcześniej dostawał w... Czytaj dalej → Dziewczyny po cc – dreny Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała... Czytaj dalej → Meskie imie miedzynarodowe. Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to... Czytaj dalej → Czy to możliwe, że w 15 tygodniu ciąży?? Dziewczyny!!! Sama nie wiem co mam o tym myśleć. Wczoraj wieczór przed kąpielą zauważyłam przezroczystą kropelkę na piersi, ale niezbyt się nią przejełam. Po kapieli lekko ucisnęłam tą pierś i... Czytaj dalej → Jaką maść na suche miejsca od skazy białkowej? Dziewczyny, których dzieci mają skazę białkową, może polecicie jakąś skuteczną maść bez recepty na suche placki, które pojawiają się na skórze dziecka od skazy białkowej? Czym skutecznie to można zlikwidować? Czytaj dalej → Śpi albo płacze – normalne? Juz sama nie wiem co mam myśleć. Mój synek ma dokładnie 5 tygodni. A mój problem jest taki, że jak mały nie śpi, to płacze. Nie mogę nawiązać z nim... Czytaj dalej → Wielotorbielowatość nerek W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać... Czytaj dalej → Ruchome kolano Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche... Czytaj dalej →
witam. proszę o zinterpretowanie zachowania mojego dziecka. już nie wiem co myśleć. chłopiec ma roczek. kiedy kładę go łóżeczka w dzień jest ok. ale od pewnego czasu wieczorem jest Meksyk płacze (wręcz drze się w niebogłosy) nawet kiedy pali się delikatne światło. zasypiał już sam przy delikatnych kołysankach a teraz trzeba
82 poziom zaufania. Witam! Mówiąc ogólnie stolec staje się twardszy i bobkowaty (przypominający kulki) w przypadku, gdy przedłuża się czas przechodzenia stolca przez jelito grube. W takim przypadku możliwe jest także zwiększenie ilości wydzielanego śluzu. Teoretycznie może być to wynik schorzeń przewodu pokarmowego lub
Witam. Podczas biegunek bardzo ważne jest odpowiednie pojenie dziecka. Jeżeli biegunka nie ustąpi w ciągu 2 najbliższych dni lub dołączą się niepokojące objawy proszę udać się do pediatry. Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Biegunka po każdym posiłku u 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Lek. Leszek Ujma.
. 9tjtomo0xm.pages.dev/1759tjtomo0xm.pages.dev/139tjtomo0xm.pages.dev/4719tjtomo0xm.pages.dev/9369tjtomo0xm.pages.dev/9059tjtomo0xm.pages.dev/6399tjtomo0xm.pages.dev/6119tjtomo0xm.pages.dev/8109tjtomo0xm.pages.dev/4599tjtomo0xm.pages.dev/7409tjtomo0xm.pages.dev/4769tjtomo0xm.pages.dev/2699tjtomo0xm.pages.dev/1369tjtomo0xm.pages.dev/5689tjtomo0xm.pages.dev/276
cukrzyca u rocznego dziecka forum
