🤿 Infekcja Dróg Moczowych U Dzieci Forum

Zakażenia układu moczowego u dzieci Zakażenie układu moczowego (ZUM) u dzieci jest stanem zapalnym wywołanym obecnością bakterii (rzadziej wirusów lub grzybów) w drogach moczowych. Jeżeli zapalenie dotyczy nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek) mówi się o zapaleniu górnych dróg moczowych.

Droga Pani,Bakteria Pseudomonas aeruginosa nie należy do bakterii łatwo podlegających leczeniu. Przede wszystkim zakładam, że antybiotykoterapia była celowana w oparciu o badania bakteriologiczne moczu. Poza tym bardzo ważne aby po takim zakażeniu i leczeniu antybiotykiem, przez kolejne trzy tygodnie dziecko otrzymywało Furaginum.

Każde z tych dzieci ma zupełnie inne objawy i zupełnie z innego powodu ich rodzice zgłosili się do lekarza. Chorują jednak na tę samą chorobę – zakażenie układu moczowego. Powyższe przykłady ukazują, jak trudno czasem powiązać objawy z chorobą i jak różnie mogą chorować dzieci, których dolegliwości mają tę samą przyczynę. Zakażenie układu moczowego jest drugą pod względem zapadalności (po infekcjach układu oddechowego) chorobą wieku dziecięcego. Prawdopodobieństwo zachorowania wynosi (według publikacji badaczy amerykańskich) około 2% dla chłopców oraz 8% dla dziewczynek i zmienia się wraz z wiekiem. Ze względu na niespecyficzne objawy oraz częste lekceważenie infekcji dróg moczowych zdarzają się, niestety, przypadki nierozpoznanych lub niedoleczonych zakażeń. Konsekwencje braku odpowiedniego leczenia, profilaktyki i dalszej diagnostyki bywają opłakane. W Polsce nadal zbyt wiele dzieci (i młodych dorosłych) ma niewydolne nerki z powodu nefropatii refluksowej, co powoduje konieczność ich dializowania lub przeszczepu nerki. Jak działa układ moczowy? Wszystko zaczyna się od nerek. To tam przepływająca krew jest niejako "filtrowana" i pozbawiana produktów przemiany materii, leków, substancji toksycznych i nadmiaru wody. Z wielu mikroskopijnych kropelek powstających w kłębuszkach nerkowych tworzą się całe krople spływające kielichami nerkowymi do miedniczek, a stąd dalej moczowodami do pęcherza moczowego. Pęcherz moczowy pełni funkcję zbiornika na mocz, w którym jest on przechowywany do czasu następnej mikcji (oddania moczu). Z pęcherza moczowego mocz wypływa cewką moczową na zewnątrz. Jej długość i budowa zależy od wieku i płci dziecka. U dziewczynek cewka moczowa jest stosunkowo krótka i szeroka. Jej ujście leży dość blisko odbytu, co wymusza konieczność zachowania większej higieny. Cewka moczowa chłopców jest dłuższa i posiada na swoim przebiegu przewężenia. Skąd się wzięły bakterie w moczu? To pytanie zadają wszyscy rodzice dzieci, u których wykryto zakażenie układu moczowego (zum). Odpowiedź wydaje się początkowo dość prosta. Bakterie najczęściej wywołujące zakażenia układu moczowego, w normalnych warunkach żyją w przewodzie pokarmowym człowieka. I póki tam pozostają, nie robią nam krzywdy, a nawet bardzo się przydają (pomagają w trawieniu, chronią przewód pokarmowy przez bakteriami chorobotwórczymi). Gorzej, jeżeli wskutek różnych sprzyjających im okoliczności bakterie zawędrują do dróg moczowych. Wtedy może dojść do rozwoju infekcji. Istnieją oczywiście mechanizmy obronne, które powinny uniemożliwić rozszerzanie się zakażenia na drogi moczowe. Po pierwsze, nabłonek dróg moczowych utrudnia przyczepianie się do niego bakteriom. Po drugie, strumień moczu wypłukuje mechanicznie ewentualne drobnoustroje, które mogły dostać się w okolice ujścia cewki moczowej. Przed wnikaniem bakterii do górnych odcinków dróg moczowych zabezpieczają również mechanizmy powodujące, że mocz może płynąć tylko z góry na dół (czyli z nerek moczowodami do pęcherza i dalej przez cewkę moczową). Moczowody wchodzą do pęcherza pod pewnym kątem i przechodzą przez jego mięśniówkę, co powoduje, że powstają jakby zastawki uniemożliwiające cofanie się moczu. W czasie mikcji mięśnie napinają się, dodatkowo "uszczelniając" połączenie. Jeżeli wejście moczowodów jest ustawione pod zbyt dużym kątem lub odcinek przechodzący przez mięśniówkę zbyt krótki, mocz w czasie mikcji może cofnąć się do moczowodów i dalej do nerek. Mówimy wtedy o refluksie, czyli po polsku – odpływie pęcherzowo-moczowodowym. To najczęstsza wada układu moczowego wykrywana u dzieci. Dlaczego dziecko musi leżeć w szpitalu? Często zakażenia przebiegają prawie bezobjawowo, a nawet przy istnieniu objawów, ustępują one zazwyczaj po 3-4 dniach leczenia. Czas leczenia zakażenia wynosi najczęściej około 10 dni (ale może wahać się od 5-7 do 14, a nawet 20 dni), a po kilku pierwszych dniach dziecko sprawia wrażenie zdrowego. Niestety, leczenie należy zawsze doprowadzić do końca mimo ustąpienia objawów, bo tylko w ten sposób można zapewnić całkowite wyleczenie i zmniejszyć ryzyko nawrotów zakażenia. W przypadku małych dzieci leczenie szpitalne wynika przede wszystkim z braku możliwości podawania antybiotyku doustnie. Dzieci starsze często mogą być leczone w domu, co jednak nie zwalnia z konieczności wykonania badań diagnostycznych. Jakie badania laboratoryjne są wykonywane podczas leczenia? • morfologia krwi • stężenia elektrolitów, kreatyniny, CRP • badanie ogólne i posiew moczu (czasem w trakcie leczenia, zawsze po leczeniu). W zależności od stanu zdrowia dziecka mogą być konieczne inne badania. Warto wiedzieć, że zakażenie układu moczowego może być również początkiem sepsy – to uzmysławia jak groźna może być to choroba. Większość dzieci w trakcie leczenia zum ma wykonywane USG brzucha i nerek. To nieinwazyjne i niebolesne badanie pokazuje dość dobrze budowę układu moczowego i pozwala na wczesne wykrycie dużych wad. Co po wyleczeniu? Po zakończeniu leczenia zum konieczna jest profilaktyka kolejnych zakażeń. Skoro doszło raz do zakażenia, trzeba założyć, że może do niego dojść ponownie. Co gorsza, kolejne zakażenia mogą przebiegać zupełnie bezobjawowo. Dlatego po wyleczeniu zum należy podawać dziecku profilaktycznie chemioterapeutyk (np. Furaginum lub Urotrim) oraz koniecznie robić regularnie badania moczu (badanie ogólne i posiew ze środkowego strumienia). Częstotliwość badań ustala lekarz. Dziecko po zakażeniu układu moczowego czekają jeszcze co najmniej dwa badania: cystografia mikcyjna i scyntygrafia. Jeżeli w trakcie zakażenia uwidoczniono zmiany w obrazie USG to także to badanie będzie musiało być powtarzane. Ta straszna cystografia! Nazwa ta w wielu rodzicach budzi ogromny niepokój. I trzeba sobie jasno powiedzieć, że badanie cystograficzne* nie należy do przyjemności. Jednak małe dzieci płaczą i są niespokojne zazwyczaj nie dlatego, że odczuwają ból, ale męczy je obecność w obcym pomieszczeniu, dużo obcych osób i konieczność leżenia na miejscu. Dlatego tak ważne jest zachowanie spokoju przez rodziców i uspokojenie dziecka. W większości ośrodków jedna osoba może być obecna w trakcie badania i warto aby wcześniej zapoznała się z jego przebiegiem. W różnych szpitalach panują oczywiście różne zwyczaje, ale schemat badania pozostaje ten sam. Scyntygrafia Nazwa ta wielu osobom kojarzy się z badaniem tarczycy i rzeczywiście, technika jest podobna, ale inna okolica i inny podawany związek izotopu. Przebieg badania jest dość spokojny, ale wymaga, niestety, wcześniejszego założenia wenflonu. Po podaniu dożylnie preparatu z aktywnym izotopem dziecko musi leżeć pod kamerą scyntygraficzną (przy badaniu dynamicznym około 20 minut). Jest to czas, w którym izotop zostaje wychwycony przez nerki i wydalony. W zależności od tempa wychwytu izotopu można ocenić czy obie nerki pracują jednakowo wydajnie, a co ważniejsze, można uwidocznić w nich miejsca, gdzie filtrowanie jest upośledzone (na przykład z powodu zmian pozapalnych). Aby badanie było wiarygodne, nie można go przeprowadzić za szybko po zakażeniu (najczęściej wykonuje się scyntygrafię pół roku od wyleczenia). Badanie pokazuje czynność nerek i jej ewentualne zaburzenia. Refluks To najczęstsza wada układu moczowego wykrywana w trakcie cystografii. Dla przypomnienia – polega ona na cofaniu się moczu z pęcherza moczowego do moczowodów, do którego dochodzi najczęściej podczas mikcji. W zależności od wielkości odpływu ustalono pięciostopniową skalę jego oceny. W przypadku stopnia pierwszego mocz cofa się jedynie do moczowodu (nie dochodzi do nerki). Pierwszy i drugi stopień nie wymagają postępowania zabiegowego, ponieważ najczęściej dochodzi do samowyleczenia (wraz z rozwojem dziecka "dojrzewa" jego układ moczowy – mięśniówka pęcherza moczowego grubieje, przez co lepiej "uszczelnia" połączenie). Przy trzecim stopniu odpływu postępowanie zależy do wieku dziecka, przebiegu zakażeń i ich nawrotów. W wielu przypadkach ten stopień można również leczyć zachowawczo. Jeżeli jednak potrzebny jest zabieg, można go przeprowadzić przezcewkowo (w trakcie cystoskopii), ostrzykując ujścia moczowodów kolagenem lub teflonem, co powoduje ich zwężenie i zapobiega odpływowi. W stopniu czwartym i piątym dochodzi już często do niszczenia miąższu nerki i konieczne jest leczenie operacyjne. Ważne! Zakażenie układu moczowego u dzieci wymaga leczenia antybiotykiem. Chemioterapeutyki (np. Furaginum) mogą nie być skuteczne, a za to skutecznie maskują objawy. Do rozpoznania zakażenia układu moczowego konieczne jest wykonanie badania bakteriologicznego (posiewu moczu). Mocz na posiew musi być pobierany ze środkowego strumienia (po dokładnym umyciu dziecka należy zaczekać na mikcję i pobrać mocz bezpośrednio do jałowego pojemnika). Niedopuszczalne jest pobieranie moczu na posiew do naklejanych woreczków lub przelewanie moczu z nocnika (prowadzi to do otrzymywania fałszywie dodatnich wyników). U każdego dziecka po zakażeniu układu moczowego należy rozważyć wskazania do dalszej diagnostyki. U dzieci z nieleczonymi i źle leczonymi zakażeniami układu moczowego oraz z późno zdiagnozowanymi wadami układu moczowego może dojść do niszczenia miąższu nerek, a w konsekwencji rozwoju ich niewydolności (z koniecznością dializoterapii i przeszczepu włącznie). Dziecko po zakażeniu układu moczowego powinno być pod opieką poradni nefrologicznej przez 5 lat (o ile nie wykryto żadnych nieprawidłowości i nie nawracają zakażenia). W praktyce (w związku z dużym niedoborem specjalistów) dziecko takie może być prowadzone przez lekarza pediatrę. Zbagatelizowane lub zaniedbane objawy ze strony układu moczowego w dzieciństwie mogą o sobie dać znać w wieku dorosłym, kiedy na skuteczne leczenie może być już za późno. Każdorazowo o leczeniu konkretnego pacjenta decyduje lekarz, a artykuł ten ma charakter dydaktyczny. --------- * o badaniu cystograficznym (fachowa nazwa to cystoureterografia mikcyjna) Piotr Hartmann – asystent naukowo-dydaktyczny w Klinice Pediatrii CMKP Szpitala Bielańskiego w Warszawie źródło:

^{Infekcje pęcherza i dróg moczowych są dość powszechne u kotów. Najczęściej zakażenie jest spowodowane inwazją patogenów. W tym wpisie zebraliśmy dla Was kilka istotnych informacji na temat infekcji pęcherza i dróg moczowych o podłożu bakteryjnym u kotów. Spis treści1 Przyczyny infekcji pęcherza i dróg moczowych2 Objawy infekcji pęcherza u kota3 Diagnostyka i niezbędne} ^{Zapalenie pęcherza moczowego zaliczamy do najczęstszych infekcji, związanych z drogami moczowymi. Jest to nieprzyjemne schorzenie, powodujące nieznośne dolegliwości, które w wielu przypadkach lubi nawracać. Nieleczona choroba może doprowadzić do zakażenia nerek, dlatego warto wiedzieć, czym objawia się zapalenie pęcherza moczowego i w jaki sposób można je pęcherza moczowego to infekcja układu moczowego, wywoływana patogenami, które najczęściej dostają się do pęcherza przez cewkę. Najczęściej czynnikami zakażenia są bakteria Escherichia coli choć czasem także Staphylococcus saprophiticus, Klebsiella, a w niektórych przypadkach wirusy lub są przyczyny zapalenia pęcherza moczowego?Choroba rozwija się w wyniku dostania się drobnoustrojów chorobotwórczych do układu moczowego. U osoby zdrowej wewnątrz pęcherza moczowego, moczowodów oraz nerek panują warunki jałowe. Jednak umiejscowienie układu moczowego sprawia, że do środka mogą dostać się patogeny, które zaczną namnażać się w obrębie dróg moczowych. Dochodzi wtedy do infekcji i związanego z nią stanu zapalnego. Zakażenie dróg moczowych najczęściej obejmuje okolice pęcherza, ponieważ bakterie z cewki migrują w to miejsce, przyklejając się do ścianek i powodując zapalenie narządu. Co więcej, dobrą pożywkę dla bakterii stanowi też sam mocz, dlatego nie zaleca się wstrzymywania, ponieważ jego długi zastój w drogach moczowych może przyczynić się do często słyszy się o tym, że ktoś dostał zapalenia pęcherza moczowego po długim siedzeniu na zimnej posadzce lub w wyniku przeziębienia okolic nerek. Zarówno przeziębienie, jak i nieodpowiedni strój, np. zbyt ciasna bielizna, sprzyjają rozwojowi zakażenia dróg moczowych. Inne czynniki ryzyka to korzystanie z publicznych toalet oraz brak odpowiedniej higieny wspomnieć również o tym, że na zapalenie pęcherza częściej chorują kobiety, niż mężczyźni. Związane jest to z budową anatomiczną. Cewka moczowa jest krótsza u kobiet, niż u mężczyzn, a odległość między jej ujściem, a odbytem niewielka, co wiąże się ze zwiększoną możliwością przeniesienia bakterii. Kobiety aktywne seksualnie są też narażone na mikrourazy, które mogą doprowadzić do rozwoju infekcji. Zwiększa się również ryzyko zakażenia u kobiet w ciąży oraz w okresie połogu. Podczas fizjologicznego wzrostu dziecka dochodzi do poszerzenia moczowodów, pęcherza i cewki moczowej, co ułatwia przemieszczanie się patogenów. U kobiet po menopauzie, ze względu na spadek estrogenów, zmniejsza się nawilżenie błony śluzowej, stanowiącej ochronę przed patogenami. Ułatwia to bakteriom dostęp do dróg nietypowych czynników ryzyka wyróżniamy:cukrzycę;kamicę nerkową;nadużywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych;wady anatomiczne lub czynnościowe, powodujące zaleganie moczu w drogach moczowych;przebyty zabieg cewnika pęcherza;zaburzenia oddawania moczu, np. nietrzymanie moczu;Jakie są objawy zapalenia pęcherza moczowego?Zapalenie pęcherza moczowego może mieć różne nasilenie. Czasem, choć zdarza się to bardzo rzadko, przebiega nawet bezobjawowo. Takie schorzenie nazywa się bakteriomoczem, a obecność bakterii w moczu wykrywana jest najczęściej podczas badania ogólnego objawów, towarzyszących zapaleniu pęcherza moczowego, wyróżniamy:odczuwanie ciągłego, silnego parcia na pęcherz;uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza po oddaniu moczu;ból i pieczenie podczas oddawania moczu;ból brzucha;Zakażenie dróg moczowych jest dość uciążliwym schorzeniem, ponieważ ma tendencję do nawrotów. Szacuje się, że nawet u 30-40% kobiet infekcja występuje kilka razy w roku, w którym pojawiła się po raz zapobiegać zakażeniu dróg moczowych?Najlepszym sposobem profilaktyki jest oczywiście dbanie o odporność. Warto wesprzeć dietę probiotykami, które działają wzmacniająco na błonę śluzową, znajdującą się w pochwie, dzięki czemu zwiększa się ochrona przed bakteriami i zmniejsza ryzyko przeniesienia drobnoustrojów do dróg moczowych. Zapobieganie zakażeniu jest szczególnie ważne u osób, które mają tendencję do nawrotów zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu choroby, warto stosować następujące praktyki:oddawać mocz jak najszybciej po pojawieniu się parcia na pęcherz (nie wstrzymywać moczu);dbać o higienę intymną;wypijać odpowiednią ilość płynów w ciągu dnia;oddawać mocz przed pójściem spać, aby nie zalegał w drogach moczowych w nocy;unikać ekspozycji wrażliwych miejsc na chłód;dbać o odpowiednią dietę (wprowadzenie probiotyków).W przypadku wystąpienia zapalenia pęcherza lub innej infekcji dróg moczowych warto skontaktować się z lekarzem, szczególnie w przypadku postaci nawracającej. Nieleczone zapalenie dróg moczowych może doprowadzić między innymi do odmiedniczkowego zapalenia leczyć zapalenie pęcherza?Najlepszym sposobem na szybkie pozbycie się infekcji są leki na układ moczowy które są też popularnym rozwiązaniem. Choć wiele z nich dostępnych jest bez recepty, przed rozpoczęciem terapii warto skontaktować się z lekarzem, szczególnie jeżeli zakażenie wystąpiło po raz pierwszy. Jednym z najczęściej stosowanych farmaceutyków jest furagina, choć w niektórych przypadkach lekarz może zalecić także infekcji układu moczowego można wspomagać także domowymi sposobami. Poniżej kilka sposobów na złagodzenie dolegliwości:wygrzanie bolących miejsc – ciepło sprzyja poprawie ukrwienia błon śluzowych, co może przyczynić się do szybszego wyleczenia infekcji;picie dużych ilości wody – spożywanie dużych ilości wody pozwoli na lepsze przepłukanie dróg moczowych. Warto sięgać po napoje z cytryną lub soki bogate w witaminę C, która ogranicza namnażanie się bakterii. Pomocne w terapii okazują się także napary ziołowe, wykazujące działanie przeciwzapalne;higiena intymna – podczas infekcji układu moczowego, należy szczególną wagę przywiązać do higieny intymnej. Najlepiej stosować produkty przeznaczone specjalnie do mycia okolic intymnych, wyróżniające się odpowiednim pH i zawartością pałeczek kwasu mlekowego;dbanie o odporność – wsparcie odporności przyczyni się do szybszego wyleczenia zakażenia. Warto postawić na odpowiednią dietę i wspomagać się suplementami witaminowymi np. witaminą D i dróg moczowych w ciążyMniej więcej 10% kobiet ciężarnych cierpi na zapalenie pęcherza w ciąży. Kobiety, spodziewające się dziecka są bardziej narażone na infekcję, ze względu na rozszerzanie się dróg moczowych, co ułatwia transmisję drobnoustrojów. Co więcej, powiększająca się macica wywiera większy nacisk na moczowody, a to zwiększa ryzyko cofania się moczu i jego zalegania w drogach moczowych. W okresie ciąży zmniejsza się też napięcie mięśni gładkich pęcherza, może pojawić się również cukier w moczu, będący dobrą pożywką dla bakterii. Leczenie zakażenia dróg moczowych w ciąży powinno odbywać się pod kontrolą lekarza, ponieważ panie, spodziewające się dziecka nie mogą przyjmować wielu produktów medycznych, dlatego terapia musi być dokładnie dopracowana do ich aktualnego dróg moczowych u dzieciZapalenie pęcherza u dzieci występuje dość często. Objawy u maluchów nie są jednak tak charakterystyczne. U dzieci w wieku od 3 miesiąca do 2 roku życia pojawia się najczęściej gorączka, wymioty, spadek apetytu oraz ból podczas oddawania moczu. Powyżej 2 roku życia w większości przypadków dziecko samo komunikuje już ból podczas oddawania moczu oraz inne objawy, mogące wskazywać na zakażenie. Do 6 miesiąca przy infekcji dróg moczowych dziecko może wymagać hospitalizacji, gdzie pod kontrolą lekarza otrzymuje antybiotyk. Każdy przypadek zapalenia pęcherza u dziecka powinien być skonsultowany ze pęcherza – podsumowanieInfekcja dróg moczowych, jaką jest zapalenie pęcherza to nieprzyjemna dolegliwość, która lubi nawracać. Warto zapoznać się z objawami i przyczynami schorzenia, aby móc je jak najszybciej wykryć, a najlepiej nie dopuścić do rozwoju bakterii.} Zapalenie dróg moczowych u dzieci wymaga amerykańskich. Jest to konieczne, aby ocenić stan nerek. Aby określić przyczynę zaburzeń odpływu moczu w nawrotu choroby (nawrotów) może wymagać nieprzepuszczalny dla promieni rentgenowskich badań – mikcji cystografia (dla chłopców w pierwszej choroby dla dziewcząt – w ciągu sekundy

» Wyniki wyszukiwania dla zapytania "zakażenie dróg moczowych u dziecka" Waginoza Waginoza bakteryjna - zakażenie pochwy (Bacterial vaginosis – BV) jest najczęstszą przyczyną infekcji intymnych kobiet w okresie rozrodczym. Wykrywa się ją u 60 % kobiet z zapaleniem pochwy. Konsekwencją choroby może być niepłodność, poronienia,...

1. Zapalenie dróg moczowych - zachorowania na zapalenie pęcherza moczowego. Najczęściej na zapalenie pęcherza moczowego chorują dzieci, osoby w wieku podeszłym oraz aktywne seksualnie kobiety. Zasadniczo obserwuje się trzy szczyty zachorowań. Pierwszy występuje w wieku niemowlęcym i u małych dzieci. Zakażenia układu moczowego to druga pod względem częstości (po zakażeniach układu oddechowego) grupa infekcji, która najczęściej dotyka małych pacjentów. O ile nawracające infekcje dróg moczowych u dorosłych, głównie kobiet, zdarzają się stosunkowo często i nie świadczą o innych zaburzeniach, ten sam problem u dzieci może wskazywać na występowanie u nich wad układu moczowego lub zaburzeń odporności. Trzeba także wspomnieć, że diagnostyka infekcji, zwłaszcza u noworodków i niemowląt, może być bardzo trudna, a objawy stają się widoczne dopiero przy dużym zaawansowaniu zakażenia. [1][2][5] Przyczyny zakażeń układu moczowego u dzieci Infekcje dróg moczowych są często postrzegane jako kobiecy problem. Okazuje się jednak, że w grupie najmłodszych dzieci (do 3. miesiąca życia) na infekcje częściej zapadają chłopcy. Później proporcja się zmienia, a w życiu dorosłym kobiety chorują nawet 50 razy częściej niż mężczyźni. [1][2][3] Podobnie jak u dorosłych, także u dzieci główną przyczyną są bakterie Escherichia coli, które kolonizują jelito grube. Wskutek niewłaściwej higieny, np. niezmienianiu pieluszki bezpośrednio po oddaniu stolca, patogeny mogą łatwo przemieszczać się w okolicę ujścia cewki moczowej i drogą wstępującą migrować do kolejnych odcinków układu moczowego. Innym drobnoustrojem często odpowiedzialnym za infekcje u chłopców są bakterie z rodzaju Proteus, które wchodzą w skład fizjologicznej flory pod napletkiem. Dużo rzadziej do zakażenia dochodzi na drodze krwiopochodnej, zwykle przy uogólnionym zakażeniu. [1][2][4] Nawracające infekcje układu moczowego mogą być jednak oznaką wrodzonych wad układu moczowego, dlatego zawsze należy poszerzyć diagnostykę. Często okazują się one symptomem refluksu pęcherzowo-moczowodowego, który polega na cofaniu się moczu z pęcherza do moczowodów, a także kielichów nerkowych, co przy braku podjęcia leczenia prowadzi do niewydolności nerek. Podobnie do rozwoju zakażeń predysponują zaburzenia funkcjonowania pęcherza, np. niewydolność wypieracza (np. w przypadku pęcherza neurogennego) czy nieprawidłowości w budowie zewnętrznych narządów płciowych, np. zrośnięcie warg sromowych u dziewczynek czy stulejka u chłopców. [1][2] Objawy i diagnostyka zakażeń układu moczowego u dzieci Objawy infekcji dróg moczowych u dzieci są oczywiście uzależnione od wieku małego pacjenta. Niestety w grupie najmłodszych, czyli noworodków i niemowląt do 3. miesiąca życia, choroba jest diagnozowana najpóźniej (dopiero przy dużym zaawansowaniu objawów) i ze względu na niedojrzałość układu immunologicznego ma najcięższy przebieg. Symptomy są bardzo niecharakterystyczne i należą do nich wymioty, biegunka, brak apetytu, niepokój, brak przyrostu masy ciała, a jedynie u 40% z nich pojawia się zwykle bardzo niepokojący młodych rodziców objaw – gorączka. Niestety u dzieci w tym wieku dochodzi do szybkiego rozprzestrzeniania się zakażenia drogą krwi na cały organizm i rozwinięcia urosepsy. [1][2][3] U dzieci nieco starszych, do około 3. roku życia, do wymienionych wyżej objawów może dołączyć zaobserwowany przez rodziców płacz dziecka w momencie oddawania moczu, a także nieprzyjemny zapach lub zmiana zabarwienia moczu. Im starsze dziecko, tym bardziej wykształcony układ odpornościowy, przez co istnieje mniejsza szansa na uogólnienie zakażenia. [1][2][3] Dzieci powyżej 3. roku życia skarżą się z reguły na takie same dolegliwości, jak osoby dorosłe, czyli trudności i ból podczas oddawania moczu, bóle brzucha w okolicy nadłonowej czy zmiana zabarwienia moczu. [1][2][3] Diagnostyka samego zakażenia opiera się na pobraniu moczu do badania. U młodszych dzieci wykonuje się to poprzez założenie cewnika lub nadłonowe nakłucie pęcherza moczowego. U dzieci z gorączką należy koniecznie wykonać także morfologię krwi, oznaczyć parametry stanu zapalnego (CRP) i ocenić funkcję nerek (mocznik, kreatynina). U noworodków wykonuje się również posiew moczu, aby zidentyfikować szczep patogenów, odpowiedzialnych za zakażenie. Umożliwia to szybkie podjęcie odpowiedniej terapii w przypadku uogólnienia infekcji. [1][2] Jeśli mały pacjent cierpi na nawracające infekcje układu moczowego, należy koniecznie poszerzyć diagnostykę w poszukiwaniu ewentualnych wad układu moczowego. Wykonuje się wówczas badanie USG (ocena budowy układu moczowego) i cystouretrografię mikcyjną (ocena czynnościowa układu w poszukiwaniu refluksu, polegająca na podaniu kontrastu do dróg moczowych i robieniu zdjęć przeglądowych podczas oddawania moczu). [1] Leczenie i powikłania zakażeń układu moczowego u dzieci Leczenie infekcji dróg moczowych u dzieci poniżej 6. miesiąca życia, a także starszych w złym stanie ogólnym, powinno mieć miejsce w szpitalu. Przez 2-3 tygodnie podaje się im dożylnie antybiotyk, najczęściej z grupy cefalosporyn. Dzieci starsze mogą być leczone w domu, a antybiotyk jest przyjmowany przez nie doustnie. [1][2] Najgroźniejszym powikłaniem, dotyczącym przede wszystkim najmłodszych pacjentów, jest rozwinięcie urosepsy, czyli uogólnionego zakażenia. Ponadto, podobnie jak u dorosłych, może dochodzić do powstawania ropni w nerkach i tkankach okołonerkowych, a także blizn pozapalnych, które upośledzają czynność nerek, prowadząc do ich niewydolności. Obecność blizn powoduje także zwężenie naczyń krwionośnych, co może z kolei skutkować wystąpieniem nadciśnienia tętniczego. [1] [1] Pod red. Kawalec W., Pediatria, wyd. PZWL, Warszawa 2014, tom 1, s:665-669 [2] Pod red. Dobrzańska A., Pediatria. Podręcznik do Lekarskiego Egzaminu Końcowego i Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, wyd. Elsevier Urban & Partner, Wroclaw 2014, s: 851-853 [3] Copp et al., Work up of Pediatric Urinary Tract Infection, Urol Clin North Am. 2015 Nov; 42(4): 519–526 [4] Wani et al., Paediatric Urinary Tract Infection: A Hospital Based Experience, J Clin Diagn Res. 2016 Oct; 10(10): SC04–SC07 [5] Pod red. Gajewski P., Interna Szczeklika – podręcznik chorób wewnętrznych, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2012, s: 1487

Oprócz rozwoju bakterii infekcja dróg moczowych może również przenieść się na nerki poprzez migrację mikroorganizmów z pęcherza. Może się to zdarzyć, gdy bakterie obecne w pęcherzu przylegają do komórek wyściełających pęcherz, a następnie przemieszczają się do górnych dróg moczowych.

Temat grudniowego numeru czasopisma „Forum Pediatrii Praktycznej” brzmi „Najczęstsze zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u dzieci – część I”. To powszechne zjawisko, którego objawy kliniczne powinny być doskonale znane pediatrom. Pozwala to na uniknięcie zbędnej diagnostyki, ponieważ zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego wymagają przede wszystkim wywiadu i badań przedmiotowych. Na uwagę czytelników zasługuje także tekst, w którym poruszono temat, jakim są suplementy witaminowe, niezbędne w prawidłowym rozwoju dziecka. Ponadto w dziale „Studium przypadków” można zapoznać się z następującymi zagadnieniami: refluks żołądkowo przełykowy niedoczynność tarczycy u dzieci suplementy witaminowe zakażenie układu moczowego u dzieci zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego profilaktyka meningokokowa Refluks żołądkowo-przełykowy W artykule pt. „Refluks żołądkowo-przełykowy a choroba refluksowa przełyku” autorzy wskazują na znaczenie rozróżnienia między cofaniem się treści do żołądka (gastroesophageal reflux – ang. GER), a chorobą refluksową przełyku (ang. gastroesophageal reflux disease – GERD). Jest ono decydujące dla podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych. Podejście diagnostyczno-terapeutyczne w przypadku refluksu żołądkowo-przełykowego wygląda inaczej w zależności od wieku i rodzaju objawów pacjenta. Niedoczynność tarczycy u dzieci Choć zaburzenia tarczycy, w tym niedoczynność tarczycy u dzieci pojawiają się zdecydowanie częściej u dorosłych, należy mieć je na uwadze, ze względu na znaczenie hormonów w rozwoju dziecka. W niniejszym numerze czasopisma, czytelnicy mogą zapoznać się z tym ważnym zagadnieniem. Prezentujemy opis nadczynności oraz niedoczynności tarczycy u dzieci wraz z analizą 3 przypadków klinicznych. Profilaktyka meningokokowa W tekście pt. „Profilaktyka meningokokowa u dzieci – co lekarz pediatra powinien wiedzieć?” dr hab. n. med. Piotr Albrecht przytacza groźne skutki inwazyjnej choroby meningokokowej, której najważniejszym czynnikiem etiologicznym jest neisseria meningitidis, przedstawiany także jako „najszybszy zabójca spośród wszystkich bakterii otoczkowych”. Dzięki lekturze dowiedzą się Państwo jakie są czynniki ryzyka IchM oraz jak wygląda profilaktyka meningokokowa, w tym stosowanie szczepionek. Zakażenie układu moczowego u dzieci Z kolei w dziale „Pediatria interdyscyplinarna” prof. nadzw. dr hab. n. med. Sylwester Prokurat wyczerpująco omawia problem, jakim jest zakażenie układu moczowego u dzieci. Wskazuje na różnorodne objawy i przebieg kliniczny w zależności od wieku dziecka, a także obecności wady układu. Zakażenie układu moczowego u dzieci przebiega inaczej w zależności od tego, czy doszło do zakażenia dolnych, czy górnych dróg moczowych.

Zalecamy picie soku z żurawiny w postaci naturalnej, bez dodatku cukru lub innych składników. Sposób użycia. Wypij pół szklanki soku żurawinowego na dzień, co pozwoli Ci powstrzymać zakażenie dróg moczowych. Jeśli cierpisz już na zakażenie dróg moczowych, to powinieneś pić od 3 do 4 szklanek soku żurawinowego na dobę.

Forum: Oczekując na dziecko więc tak – zrobiłam ogół badań i z analizy ogólnej moczu wyszły takie rzeczy że generalnie powinnam przestać siusiać bo bym 10/12 godzin spędzała w kibelku… powtórzyłam badania – cóż znów ogólne bo doszliśmy z ginem do wniosku, że coś przekłamane są te wyniki… i wyszły diametralnie lepsze ale z obecnościa bakterii… dodam że od 1 roku życia, kiedy to zaczono mnie leczyć (i zaleczano chorobę przez lat 4) mam nawracające infekcje dróg moczowych… przed wizytą postanowiłam zrobic posiew, żeby dowiedzieć się cóż to za bakterie się u mnie zagościły tym razem… i tu moje pytanie (jestem w 18tc): czy taka infekcja zagraża dzidzi w brzuszkowym domku?? będę wdzięczna za odpowiedź pozdrawiamy cieplutko moni i Piotruś – Wrześniątko – i Aniołek –

9tjtomo0xm.pages.dev/506

9tjtomo0xm.pages.dev/151

9tjtomo0xm.pages.dev/694

9tjtomo0xm.pages.dev/176

9tjtomo0xm.pages.dev/516

9tjtomo0xm.pages.dev/327

9tjtomo0xm.pages.dev/696

9tjtomo0xm.pages.dev/222

9tjtomo0xm.pages.dev/8

9tjtomo0xm.pages.dev/344

9tjtomo0xm.pages.dev/653

9tjtomo0xm.pages.dev/84

9tjtomo0xm.pages.dev/504

9tjtomo0xm.pages.dev/527

9tjtomo0xm.pages.dev/613

infekcja dróg moczowych u dzieci forum